WEINIG OPWEKKING
Kerkbezoek bij een evangelische gemeente? Soms moet ik even slikken. Er heerst vaak een ergerlijke gewoonte. De samenzang bestaat uit de actuele evangelische Top-tien. Nieuwe liederen. Lastig voor wie geen stamgast is, zoals ik. Vaak kan ik geen enkel lied meezingen. Ik ben gewoon een buitenstaander. Geen zak-an. Ik houd van zingen. Wat moet ik dan in een evangelisch gezelschap?
Met overgave speelt een muziekgroepje. Heel levendig. De liederen zijn best aardig. Theologisch weinig op aan te merken. Ze vervangen de liederen die ik ken met vrijwel dezelfde inhoud. Ik slik ’t maar. Maar dan moet ik wel over een ander bezwaar heenstappen. Veel liederen hebben een rommelige tekst, ze gebruiken het Nederlands verkeerd of stikken van de anglicismen. Ach, wat zou het? Het gaat uiteindelijk om de goede bedoeling - houd ik mezelf voor.
Als spreker zit ik vooraan. Ik probeer mee te zingen, raak uit de maat, brom te laag en piep te hoog in de hoop de Almachtige nog enigszins te behagen. Maar het lichtende voorbeeld, de voortrekkersfunctie die van een spreker verwacht wordt, kan ik niet vervullen. Het spijt me en ik schaam me. Ik knik wat ter instemming, open mijn mond op een verkeerd moment en zal straks als een geslagen hond het podium beklimmen. Inmiddels vraagt de goegemeente zich af hoe het met mijn geloof gesteld is. “Jubel voor de Heer” is een opdracht uit de Psalmen. Maar dat wil me niet best lukken.
Omdat sommige liederen nogal abrupt stoppen, leveren ze nog bijkomende problemen op ook. Als ik eenmaal de melodie te pakken denk te hebben, kom ik geregeld tot een knallend en welgemeend “Halle...” Ik wil dan nog wel verder gaan, maar inmiddels zwijgt de goegemeente. Iedereen kijkt naar me. Sommigen gniffelen. Ik voel me als een kat in een vreemd pakhuis. De dienstdoende oudste kondigt me aan. “Hij komt uit de traditionele kerken...” Dat verklaart veel. Mijn geloof loopt zo’n 200 Opwekkingsliederen achter. Ik ben antiquarisch, een museumstuk.
Er zijn alweer nieuwe liederen in de maak, weet ik uit betrouwbare bron. Die gedachte alleen al drukt me terneer. Helpt zo de evangelische beweging de ontkerkelijking nog een stukje verder op weg? Want wat moet je, als je niets vertrouwds meer in de kerk vindt? Die gedachte is weinig opwekkend…
Bram Krol