VERSLAG van de reis van Bram Krol naar NEPAL & INDIA, maart 2011

Samen met Dhruba Adhikari, secretaris van Gemeentegroei in Nepal, heb ik eerst 2½ week rondgereisd. Het programma was tot de rand gevuld, zonder zelfs maar een uurtje rust, behalve ‘s nachts. We begonnen met drie conferenties, met tussendoor de opening van de aanbouw + toiletten van een schooltje in Balamvita, in de vlakte in Oost-Nepal. Dit valt onder de verantwoordelijkheid van de Himalayan Evangelical Fellowship. Het was een plezier te zien hoe alles zich daar ontwikkelt, hoe er mensen tot geloof komen (sinds 1 januari 4 gezinnen) en hoe de frustrerende spanningen tussen de kasten mede door dit project wegvallen. De Santalistam, waar de school in de eerste plaats voor is, wordt/werd gezien als het laagste van het laagste. Verder bezochten we na de conferentie in Sikkim nog een halve dag ds. M.H. Subba en zijn zoon Matthias -  directeur van de H.E.F. - in Kalimpong (India), om het een en ander te bespreken over hun werk. Zeer inspirerend.

De politieke spanningen in Nepal verlammen de politiek en de ontwikkeling van het land. Dat resulteert er o.a. in dat er soms maar 6 uur per dag stroom is in de hoofdstad, wat het gebruik van bijvoorbeeld het internet moeilijk maakt. Verder waren de reizen lang (van en naar Taplejung bijvoorbeeld 13 resp. 14 uur in een jeep, voor een groot deel over slechte wegen of zand- en rotspaden. Slapen in ‘hotels’, tussen vieze lakens en met zulke smerige toiletten dat je liever tien minuten verder een bosje zoekt.

Dit keer reisde (deels) mijn jongste dochter met haar zoontje van 1½ met me mee. Ze wilde Nepal en Kalimpong nog eens bezoeken, nu ze net haar universitaire studie heeft afgerond.

Drie zeer geslaagde Gemeentegroeiconferenties:

1. Taplejung, hoog in de bergen in het oosten van Nepal. 70 deelnemers, allen predikanten uit de meest oostelijke provincie, de Mechiprovincie. Samenkomsten in de baptistenkerk. Hernieuwd contact met de voorzitter van de provinciale predikantenvereniging, ds. Gopal Khanal uit Kakarvita, een methodist.
    
2. Rangpo, Sikkim, India. 75 deelnemers, van wie 60 predikanten, vooral uit charismatische gemeenten. Samenkomsten in de pinkstergemeente. Het afscheid viel zwaar, en ging zelfs met tranen gepaard.
    
3. Biratnagar, de tweede stad in grootte in Nepal, in de vlakte in het oosten. 111 deelnemers, van wie 85 predikanten uit alle mogelijke groeperingen. We kwamen samen in de Believers Church, een groepering die is voortgekomen uit de 20 eeuwen oude Thomaskerk uit Zuid-India. Heel interessant.

Alle conferenties waren zeer geslaagd, en riepen een buitengewoon positieve reactie op bij de deelnemers. Het was meer dan ze hadden verwacht, en zeer bruikbaar voor hun werk. De laatste conferentie duurde drie i.p.v. ruim 2 dagen; er was een spreker van Campus Crusade for Christ Nepal uitgenodigd, om les te geven over sektarische stromingen, die overal in het land de kop opsteken. 

Na Biratnagar togen we naar Larumba, het hoofdkwartier van de Kiratibeweging (een cultureel/religieuze beweging van de Limboo en Rai en enkele kleinere stammen, met een monotheïstische overtuiging, vermengd met hindoeïsme en animisme). Daar moesten we een ziekenhuisje, dat met een grote gift uit Nederland is gebouwd, openen. Onze delegatie bestond uit Dhruba, evangelist Santos Nepali en zijn vrouw, evangelist Tordna Paudel, dochter Janida, kleinzoon Joël en ik. We werden met eer overladen. We kregen oorkonden en werden gefotografeerd met de goeroe en zijn vrouw en het ziekenhuisbestuur. Santos Nepali uit Damak is de nieuwe tussenpersoon tussen de Kiratibeweging en mij (zijn voorganger is naar Engeland verhuisd). Tordna Paudel, een andere H.E.F.-evangelist, is bouwkundig ingenieur; hij heeft de bouw gecontroleerd en (redelijk) goed bevonden.

Men beschouwt de bouw van dit ziekenhuisje als een teken was van de Allerhoogste en een bewijs van vriendschap van de christelijke kerk. Ook al is er geen enkel officieel contact, men repte van de toenadering van het Christendom en het Kiratigeloof, als broeders uit hetzelfde huis. Door deze openheid voelen een aantal ‘geheime’ gelovigen in Larumba zich vrij om openlijk voor hun geloof uit te komen. De evangelisatiepreek die ik er vier jaar geleden voor een talrijk publiek hield, kennen sommigen bijna uit het hoofd, en er wordt nog steeds over gesproken. Er is iets gaande in de Kiratibeweging. Acht jaar geleden werd een Christen nog weggejaagd uit Larumba, nu verkondigt de goeroe dat hij de Bijbel leest en dat ik een bewonderenswaardig geloof heb.

Voor 45000 euro zijn vijf gebouwtjes opgetrokken, en er is nog 3000 euro over voor ramen en meubilair. Verder hebben veel Kirati nog bijdragen beloofd. Niet allen zijn arm. Een Amerikaan heeft een ambulance toegezegd. Met de inwijding was er ook de eerste sessie van een arts met een verpleegster en een apotheker, met dit keer gratis medische zorg.

Norbu Tamang is bezig met pionierswerk onder de geheel onbereikten, vooral stammen die hoog in de bergen wonen. Hij heeft de eerste 8 Sherpa’s uit het Dolakhadistrict tot geloof zien komen, en is nu ook bezig met de Kerungs. Zij wonen dicht bij Tibet, aan beide zijden van de grens, en kunnen vrij heen en weer reizen. (We weten hoe moeilijk toegankelijk Tibet is!) Ook wil hij werk opzetten onder de Dolpa’s, meer naar het westen, ook in het hooggebergte. Norbu is predikant in een Friends Church (doopsgezind); hij is missioloog en een vooraanstaand kerkleider in Nepal. Kortgeleden werd er een Nepalees studieboek over zending gepubliceerd, waar hij een belangrijk aandeel in heeft. Net als ik dat vind van de presbyterianen, vindt hij zijn eigen zending te statisch en te weinig gedurfd. Ik hoop in de toekomst de banden met deze man, wiens bekering ik ooit meemaakte, verder aan te halen. Hij is minstens zo ondernemend als Dhruba en Santos.

Er is na 1½ jaar al een nieuwe Nepalese editie van Gemeentegroei compleet nodig. Het boek voorziet echt in een behoefte. Wel is het nodig het Nepalees te vereenvoudigen, en daarvoor is een team samengesteld. Ds. Gopal Khanal zal de tekst bewerken, en een team van proeflezers zal dat dan weer beoordelen.

Met een parlementariër en een oud-minister van landbouw heb ik de banden aangehaald. We willen een naaiproject opzetten voor de allerarmsten in het gebied van Ramechhap. Er wordt een onafhankelijk comité gevormd, en de supervisor van het project wordt iemand die met een dergelijk project in Damak heeft gewerkt, dat wij ooit financierden en dat prima loopt. Daarmee wordt het een evangelisatieproject. Deze politici zijn geïnteresseerd in het geloof, alleen zitten ze met huid en haar vast aan de traditie, als hoge kaste-leden én als politici. Maar God gaat zijn eigen weg met hen.

Met een Santali predikant hebben we plannen gemaakt voor een bezoek aan zijn kerk in Rangeli (bij Biratnagar), en een bezoek van hem aan onze kleine gemeente in Balamvita, om de gelovigen in hun eigen taal te versterken en ongelovigen het evangelie te brengen.

In Kathmandu hebben we vier boeken/brochures laten drukken. Twee in het Nederlands: Dynamiek in uw gespreken Dynamiek in uw preek, boeken die ik hoop te gebruiken bij de cursussen ‘Huisbezoek en gesprek’ en ‘Preken en spreken in het openbaar’. Daarmee kan ik wat geld bijeenzamelen voor cursussen in Nepal en Congo. Ze lezen prettig en zijn erg praktisch. Voor Congo zijn gedrukt de Franse vertaling van Jesus Multinational en de vertaling in het Kikongo van de brochure Bijbel en Gemeentegroei. Het ziet er prachtig uit. De laatste wijzigingen en vooral de tekst op de kaft leverden nog veel werk op voor me.

Verder heb ik tweemaal gepreekt in Damak, in de groeiende presbyteriaanse kerk ‘van Santos’, en de laatste zaterdag in de Presbyteriaanse Kerk van Kathmandu, die momenteel veel studenten aantrekt. Dhruba is daar ouderling.

Bram Krol

Kathmandu, 19/03/11