Nieuws van Bram Krol - april 2025
Beste allemaal,
Nog even een paar kilometertjes erbij en toen zat ik aan de 133 kilometer, op een gewone stadsfiets. Voor het eerst van mijn leven kwam ik in het dorpje Effen en verder voerde de tocht me langs de Donge en de Aa. Ik verkeer in goede gezondheid. Dat verbaast me, want ik werd wel zes of zeven weken daarvoor doodziek opgenomen in een ziekenhuis in Abidjan. Een te hoog suikergehalte in mijn bloed en malaria er bovenop. Ik heb een paar drastische maatregelen genomen voor mijn voeding. En nu dan toch weer helemaal de ‘oude’.
Zus Bartalien, die voorheen bij mijn afwezigheid secretariaatswerk voor me deed, is niet meer in de running. Ze was het laatste jaar erg ziek en is nog steeds heel zwak en komt zelfs niet buiten. Schoondochter Wouke en dochter Hedwig hebben haar eten verzorgd en nog veel meer. Nu neemt een instelling van het Leger des Heils de directe zorg over.
“Reis je nog?” vragen mensen me vaak. Zeker. Jarenlang heb ik materialen en methoden ontwikkeld. Nu is de oogsttijd, lijkt het wel. Het slaat overal aan. Daar wil ik van genieten en er ook wat sturing aan geven. Dit jaar ben ik in Ivoorkust, Dubai en Nepal geweest en zeer binnenkort volgen Ghana, nogmaals Ivoorkust, Togo en Benin - de laatste drie samen met onze Egyptische drukker van kinderbijbels die nog allerlei gedurfde plannen heeft. Het is een plezier om te merken dat de visie die ik heb doorgegeven door tal van mensen gedeeld en uitgevoerd wordt.
Een groot plezier beleef ik aan mijn groentetuintje in Arkel, dichtbij de Linge. Zoon Anselm heeft een stukje van zijn ‘domein’ aan me afgestaan. Dat is dan mooi, tenminste als ik niet iets moet regelen – er is elke dag wel iets te doen in een internationale beweging met negentig medewerkers! Ik schrijf veel. Zo ben ik nu bezig alle wonderlijke en belangrijke zaken in mijn leven te noteren met de bedoeling er een podcast plus een geschreven versie van te maken. Later misschien een boek. God heeft zo wonderlijk mijn leven geleid; ik denk dat ik op die manier veel mensen kan inspireren. Een boek over de kerk, waaraan ik 5 jaar heb gewerkt, is twee maanden geleden gepubliceerd in het Engels en het Nepalees in Nepal. Ik hoop dat het elders ook kan verschijnen. De vertaling in het Frans is al af.
Kortgeleden had ik een opname van radio 1 voor een podcastserie over de ene of andere sekte. Dat is de keerzijde van gezond gemeente-zijn, waar ik me vooral mee bezig houd. Preken in kerken verspreid over zuidwest Nederland doe ik graag en geregeld. Verder help ik in het Inloophuis, dichtbij de Grote Kerk.
Voor mijn raam staat een voederplankje. Het is er druk: merels, Turkse tortels, kool- en pimpelmezen, vinken en een fitis kijken ’s ochtends al uit naar de nootjes die ik serveer. Straks komen ze er hun jongkies voeden. Het is een openlucht-volière.
Hoe het met mij verder is? Ach, alleen zijn is niet leuk maar wel gemakkelijk. Natuurlijk mis ik Joke. Toch, het geeft me een grote mate van vrijheid. Ik ben enthousiast over mijn geloof, leer nog bijna dagelijks dingen van de Bijbel en heb nog duizend-en-één ideeën, waarvan ik hoop dat ik ze voor mijn ‘ach-en-tachigste’ levensjaar (nog tien jaar te gaan) kan realiseren.
Nee, om geld vraag ik niet, dat doet de Stichting Facilite wel. Ik word ruimhartig gefinancierd door de AOW en ben verder zunig als een Zeeuw, behalve als het om Facilite gaat.
Met de kinders gaat het goed. Al mijn zeven kleinkinderen hebben hun thuisbasis in Gorinchem. Gezellig. Ik houd het hierbij. Genoeg verteld… Als je meer wilt weten, kom dan maar eens een keertje langs.
Samen met dr. Philippe Makaye (Ivoorkust)
Groet en vrede,
Bram Krol
In een dhoti (rok) van de stam van de Santal (Nepal)
De Donge
Een aardigheidje uit Dorst (N.B.)
.