VERSLAG REIS naar CONGO, Bram Krol, juli/aug. 2010
Opnieuw zijn velen tot geloof gekomen, of gaven de wens daartoe te kennen, in totaal 5470 mensen. Ze waren bijna niet te tellen tijdens de laatste evangelisatiecampagnes in de Bandunduprovincie. Mijn cijfers liggen bijna altijd lager dan die van de andere teamleden. Ik tel voorzichtig. De kinderen tellen we pas mee vanaf een jaar of twaalf. En de duizenden andere? God kent hun hart. Het aantal bezoekers van de campagnes schommelde tussen de 1800 en 4500, met een gemiddelde van meer dan 2600. We hadden de hulp van dezelfde evangelisatiemuziekgroep uit Kikwit die ons een jaar eerder ook heeft geholpen.
De campagneplaatsen Kalo (50.000 inw.), Piopio (20.000 inw.), Panu-cité (116.000 inw.) en Eolo (18.000 inw.) hebben een aanzienlijke verandering ondergaan in hun geestelijke leven. Deze plaatsen liggen tussen de grote steden Kikwit en Bandundu, wat naar het oosten aan of bij de Kasaïrivier. Nog nooit werden daar dergelijke evangelisatiecampagnes gehouden. In dat hele gebied rukt het animisme op. Vooral de Rooms Katholieke Kerk is op haar retour. Het gebied is moeilijk te bereiken, omdat de zandwegen zwaar geërodeerd zijn. Naar Eolo moesten we per grote kano met buitenboordmotor, omdat de brug was ingestort.
Doordat we een grote gift voor de aankoop van Bijbels kregen (15.000 euro!), konden we uit al die plaatsen grote bestellingen voor Bijbels meenemen. Verder heeft ds. Richard Mayoko de eerste lessen voor de nazorgwerkers gegeven. Een boekje om hen te instrueren had ik uit Nepal kunnen meenemen, waar het was gedrukt. Het werd met groot enthousiasme ontvangen. Ook is inmiddels in Nepal een nazorgbrochure gedrukt (die we dezer dagen kunnen doorsturen naar Congo, waar men er met ongeduld op wacht.) Over twee of drie weken hopen Richard en ds. Bernardin Luswa, onze directeur, te vertrekken voor verdere nazorg naar de plaatsen van onze campagnes.
Op de zondagen heb ik gepreekt in een aantal kerken, nl. in Piopio (Bapt.) met 450 bezoekers, in Panu-cité in de Pinkstergemeente met 300 bezoekers, in Kikwit in de pinkstergemeente van onze directeur in Congo, ds. Luswa, met 250 bezoekers en in de onafhankelijke gemeente van de uitgetreden priester Kopa met 725 bezoekers. Sluitstuk waren samenkomsten in Mbuji Mayi (hoofdstad van de provincie Oost-Kasaï). Een kort woord tijdens een dienst van een grote Pinkstergemeente (2000 bezoekers) en ook tijdens een evangelisatiecampagne van die kerk met 5000 bezoekers, en een preek tijdens een massale openlucht bijeenkomst van de kerk die ons had uitgenodigd met 8000 bezoekers. De daaraan voorafgaande vier dagen sprak ik in diezelfde gemeenschap op verschillende plaatsen met 3x tussen de 1000 en 2000 bezoekers, en de zaterdag voor alle predikanten en evangelisten van die gemeenschap met hun vrouwen (250 mensen) en voor de jeugdleiders (400 mensen).
In Kikwit heeft ds. Kopa inmiddels alle geluidsapparatuur en muziekinstrumenten, waarvoor hij een gift uit Nederland had gekregen, aangeschaft. Hij heeft er een eerste vierdaagse evangelisatiecampagne mee gehouden, ondanks heftige tegenwerking van het bisdom. Daar kwamen vele duizenden op af. 350 mensen kwamen tot geloof en gaven zich op voor nazorg door de gemeenten van Kopa, die als naam hebben gekozen: Lichaam van Christus. Ze zijn te vinden in Kikwit (3x), Kinshasa en Bandundu-stad en groeien snel. Wij konden onze onkosten voor de campagnes beperken, doordat we zijn geluidsboxen mochten gebruiken.
Na de campagnes reisden Luswa en ik door naar Mbuji Mayi, wel genoemd de hoofdstad van de diamant, met een miljoen inwoners. We werden daar ontvangen door de synodevoorzitter (dr. Tsiteya) van de Evangelische Kerk van de Getuigen van Christus, een buiten de zending om tot stand gekomen, écht Afrikaanse gemeenschap met meer dan 600.000 leden en kinderen. Dit keer geen vragen of ik wel ‘recht in de leer’ was, zoals de eerste keer. Door slechte ervaringen met westerlingen zijn ze enorm op hun hoede. Het was een vreugdevol weerzien, en we konden goed samenwerken. Het enthousiasme was groot. Wat me opviel was dat honderden mensen nog hele stukken van mijn toespraken uit 2002 kenden (over dat bijzondere bezoek gaat De bulldozer van een opwekking). Ook dit keer maakten honderden zorgvuldig aantekeningen. Een toespraak bij zulke bijzondere gelegenheden mág niet korter zijn dan een uur, maar een half uurtje langer wordt bijzonder op prijs gesteld… Bij alle samenkomsten was het voltallige moderamen van de synode aanwezig. In ds. Jean de Dieu Bayembi hebben we een goede toekomstige medewerker gevonden. Hij is al begonnen twee van onze brochures in het Chiluba (de taal van de Kasaï-provincies) te vertalen.
Ik kon ook uitgebreid spreken met ds. Kabalu en zijn naaste medewerker, synodevoorzitter van de Evangelische Pinkstergemeenten van Congo, met een aanhang van meer dan 3 miljoen mensen. Er zijn open deuren voor ons in de Kasaï. Ds. Kabalu heeft in 4 jaar 500 nieuwe gemeenten gesticht, door een systematische en zeer doordachte aanpak van het evangelisatiewerk. Dat heeft hij afgekeken van de kerk van de ‘Getuigen’, die zich nu op haar beurt weer door hem laten inspireren. O ja, verder ben ik nog enkele malen in Mbuji Mayi op radio en t.v. geweest.
Op de terugreis nog twee volle dagen Kinshasa, waar ik logeerde bij de voorzitter van onze stichting in Afrika, ds. Emanuel Kindia. Er moest van allerlei geregeld worden i.v.m. een kantoor en dergelijk. O.a. hielden we een lange bestuursvergadering van de Stichting Africe (Afrique Croissance de l’Eglise). Alleen papa Sola ontbrak; hij was in Chicago voor een conferentie van de Willow Creek Church. Verder heb ik ds. Bolanzow opgezocht, de voorzitter van de zendingsdeputaten van de Presbyteriaanse Kerk, die veel onder de pygmeeën werkt, en had ik contact met ds. François Mufokoto, een oude vriend van ons werk, met wie ik samen een brochure hoop te schrijven over huisbezoek.
O ja, ik was een beetje ziek. Nadat ik vele kilo’s was afgevallen, omdat ik bijna niets meer at, ben ik naar een medische post gegaan, waar een amoebeninfectie in de darmen werd geconstateerd. Die beesten hadden mijn hele darmgestel geblokkeerd. De medicijnen joegen de amoeben weg en mijn hart sloeg ervan op hol. Veel heb ik er niet van geleden, maar dat had anders kunnen zijn.
Dit werk is buitengewoon. In zes jaar hebben we de bekering (of wens daartoe) gezien van ruim meer dan 140.000 mensen! Tallozen volgen Bijbelstudies, en in elke plaats waar we geweest zijn is er een goede samenwerking tussen de diverse protestantse gemeenschappen ontstaan. Het kost wel een paar centen – maar voor minder dan een derde van de kosten van één zendeling vanuit Nederland kunnen we een groot werk runnen, met nu al 10 kundige medewerkers (5x fulltime, 5x parttime) en een enorme invloed. Dit werk moét doorgaan! We beïnvloeden hele denominaties, onze boeken worden stukgelezen door theologiestudenten en predikanten, honderden Bijbelgroepen worden elk jaar op nieuw gestart en lokale kerken beginnen hun verantwoordelijkheid te nemen voor evangelisatie in afgelegen streken.
Bram Krol
23-08-2010