Verslag van de reis naar Nepal van Bram Krol, febr. maart 2010

Een rustige reis, voor ¾ bestaande uit conferenties en het drukwerkklaar maken van 3 brochures. 1 week heb ik besteed aan evangelisatie en bezoek aan evangelisten van de H.E.F. Gezondheid goed. Ik heb veel plezier gehad in deze reis. Wel zie ik dat steeds meer tijd besteed moet worden aan management, wat me vroeger weinig plezierde. Maar dat verandert. Op deze manier kan ik het geestelijke leven van een heel land beïnvloeden, en dat is een mooi en zeer noodzakelijk werk.

Kiratibeweging/ziekenhuisje

Op dit moment is onze medewerker van Facilite voor het contact met de goeroe (Yam Bahadur Limboo) in het Verenigd Koninkrijk. Hij is druk bezig extra support te verkrijgen voor de inrichting van het ziekenhuisje en de salarissen voor de paramedische werkers. Dat is een goede ontwikkeling. De donor voor de bouw van het ziekenhuisje heeft destijds toegezegd alleen de bouw te bekostigen (een enorm bedrag!). De bestuursleden van het ziekenhuisje hebben zelf initiatief genomen, en allerlei vrienden en kennissen aangespoord een bijdrage te geven. Een Amerikaan heeft de betaling van een ambulance-jeep toegezegd. Diverse Nepalezen, woonachtig in Engeland, hebben al belangstelling getoond om geld bij te dragen voor dit werk. Men hoopt in het allereerste begin van mei het ziekenhuisje af te hebben. De belangstelling voor het Evangelie onder de Kirati neemt nog steeds toe. Men ziet in dit ziekenhuisje een teken dat God zich het lot van de Kiratibevolking aantrekt. Des te meer zoekt men naar Christus. Het is een spannende zaak. Niemand weet precies wat dat betekent, maar gevoelsmatig houdt dat voor de meesten in dat de boodschap van ‘goeroe Abram’ wel erg belangrijk is. Dat is een zware verantwoordelijkheid, maar die leg ik in de handen van de Heer. Té zwaar voor mij. Maar tegelijk is het een adembenemende belevenis wat er in Larumba en Oost-Nepal onder de Kirati gebeurt!

Schooltje Balamvita en evangelisatie in de wijde omgeving van Damak

Balamvita is een dorp op 35 km. van de stad Damak, waar evangelist Santosh Nepali werkt. Tijdelijk heeft hij het werk in Balamvita overgenomen van evangelist Ramu Sundas, die om familieredenen (ernstige ziekte van zijn moeder) naar zijn geboortedorp terug is gegaan. Er is in dat dorp een primitief schooltje gebouwd voor de allerarmsten, de landloze Santalibevolking, waarvan de kinderen geweigerd worden op de dorpsschool (“Onze school is niet voor dat tuig...”) Nu hebben ze hun eigen schooltje, klas 1 t/m 4 van het basisonderwijs. Terwijl ik in Nepal was, kwam er bericht uit ’s-Gravendeel van de Geref. Kerk. Men wil een groot project aanpakken om dit schooltje beter bruikbaar te maken: meubilair, lesmateriaal, toiletten, tweede leslokaal en nog het een en ander...! Je had de mensen in Balamvita moeten zien glunderen! Ze zijn echt arm. Het viel me op dat velen nauwelijks kleding hebben, terwijl het nog wat koud was aan het begin van de Nepalese lente.

            Juf Uma doet het geweldig. Met Santosh heb haar familie bezocht. Uma zegt dat ze gelovig is, en bezoekt soms de kerk. Haar Chettri familie (2e kaste van bovenaf) heeft ons zeer vriendelijk ontvangen. Een schoonzus van Uma toonde een meer dan gewone belangstelling voor het geloof, en ook haar moeder.

En nu het wonder. Doordat ze een schooltje hebben, zijn de Santali meteen enorm gestegen in sociale status. Het lijkt erop dat ze eindelijk als ‘gewone mensen’ worden aanvaard door de hogere kasten. Enkele ‘hogeren’ hebben zitting genomen in het schoolbestuur. Soms bezoeken ze zelfs de kerk. Eén brahmin-gezin (priesterkaste) is tot geloof gekomen.

            Met Santosh heb ik rondgereisd door zijn werkgebied, dooreengesc hud achter op zijn motor. We zagen in het dorpje Peltimari de bekering van één persoon, en later in Damak ook nog iemand, een jonge man. Dat gebeurt heel publiekelijk in Nepal. Enkele dagen tevoren geeft iemand vaak al aan dat hij Christus wil aanvaarden. Daarop wordt nogmaals het evangelie goed uitgelegd. Hij vertelt eerst aan zijn familie dat hij christen wil worden. Daarna knielt hij neer in een evangelisatiesamenkomst of een kerkdienst, om hardop te bidden om het geloof, temidden van bekenden en onbekenden.

We hadden twee grotere openlucht-evangelisatiesamenkomsten. Eén in Damak, in de wijk waar landloze Kirati wonen. 150 of meer belangstellenden! Daarna een zelfde aantal belangstellenden, die meer dan 2 uur bleven kijken en luisteren (!) in Belbari, tussen Damak en Itahari gelegen. Ook dit was in een Kirati-streek, onder leiding van evangelist Devraj Rai van de Himalayan Evangelical Fellowship (net als Santosh; dit is de evangelisatietak van de vrije presbyterianen). Zijn fellowship groeit behoorlijk. Ik had wat geld voor ‘m achtergelaten om een evangelisatiebijeenkomst te houden, en dat liep als een trein. Een krakende geluidsinstallatie waar je oren pijn van gingen doen, een prachtig jeugdkoortje, muziek en symbolische Nepalese dansen (prachtig!), een preek met handen- en voetenwerk, vertaald door Santosh, die slecht Engels spreekt. De wonderen zijn echt de wereld niet uit – en de mensen vonden het geweldig. Dat alles voor 30 euro, inclusief bremzoete thee en koekjes voor meer dan 150 mensen...

Gemeentegroei conferenties

Vier gemeentegroeiconferenties, alle in en nabij Kathmandu. De grootste was in het plaatsje Banepa, op 25 km. van de stad, met 125 deelnemers, de helft predikanten en kerkleiders. De daarop volgende in grootte was in de westelijke buitenwijk van het stadsgebied van Kathmandu, Thankot, met 65 deelnemers, waaronder 18 predikanten. verder een cursus in het Nepal Theological Seminary, met 36 studenten, 4 docenten en 9 speciaal uitgenodigde predikanten, en een andere in de Nepal Missions Training met 14 deelnemers, onder wie een man uit Bhutan, zelf een raciale Bhutanees (en niet iemand van de Nepalese immigranten in dat land). Het aantal gelovigen onder de ‘echte’ Bhutanezen is zeer klein.

            De conferenties verliepen uitstekend, en het gehoor was uitermate enthousiast. Ds. Norbu Tamang had alles piekfijn georganiseerd. Ook heeft hij gezorgd voor een secretaris voor onze Gemeentegroeibeweging in Nepal: Dhruba Adhikari, afgestudeerd aan het Presbyterian Theological Seminary in Dehra Dun (India). Hij komt parttime voor ons werken. Hij heeft als bijkomend voordeel dat hij illustrator is, en zodoende veel contact met de drukkerswereld heeft, wat voor de toekomst van ons werk in Nepal en waarschijnlijk ook Congo waarschijnlijk van groot belang is. Hij zal ook het contact met Yam Bahadur Limboo onderhouden.

Deze conferenties zijn een uitstekend middel om leiders van kerken in Nepal te vormen en te bemoedigen. Ze lopen als een trein. Met veel leiders heb ik een goed contact. Diverse gemeentestichtingsprojecten zijn al opgezet met behulp van de lessen van Gemeentegroei, tot aan de grens met Tibet en in het verre westen van Nepal toe. Ook een zendeling vanuit Nepal in het gesloten land Burma zei er veel van geleerd te hebben.

De manager van mijn hotelletje vroeg Norbu om een exemplaar van de Nepalese vertaling van ‘Gemeentegroei compleet’. Dat kon hij natuurlijk niet weigeren. Maar ja, een studieboek is geen evangelisatiegeschrift. Het resultaat is echter dat deze man (Nima) wagenwijd openstaat voor het geloof. Gods wegen zijn wonderbaar!

Diversen

Ik heb drie brochures laten drukken (uitverkochte titels uit de Groeibrochurereeks, geheel herziene edities, over visie, evangelisatie en evangelisatiediensten), mede om na te gaan hoe dat verliep. De prijzen zijn bijzonder laag; de bottleneck is de verzending. Maar toch kunnen we waarschijnlijk het vele drukwerk voor Congo verplaatsen naar Nepal. Ondanks de dure verzending kan het zijn dat we op die manier slechts 40% à 50% van het bedrag dat we in Congo kwijt zouden moeten betalen. En de kwaliteit van het drukwerk ligt een heel stuk hoger. 

Ik heb een pionier evangelist/predikant in het prachtige gebied van Lamjung bezocht, o.a. met het oog op een toekomstige conferentie en eventuele samenwerking. deze man, ds. Mukta Singh Tamang.

Er ligt weer een serieuze uitnodiging voor me te wachten voor een bezoek aan de Nepalese president, de heer Yadav (dit keer ging het niet door door de plotselinge dood van de oud-president en voorzitter van de belangrijkste partij, de heer G.P.Koirala). De heer G.S.Paudel, de hoteleigenaar die me altijd ontvangt in Kathmandu, heeft bijzondere relaties. Overigens is de sitiuatie in Nepal labiel. Het wil niet erg vlotten met het maken van een grondwet, die volgens een bindende overeenkomst met de maoïstische opstandelingen over 2 maanden áf moet zijn. De laatsten dreigen geregeld dat ze de burgeroorlog gaan hervatten. Verder neemt het geweld in Nepal met de dag toe, evenals het aantal ontvoeringen, berovingen, afpersingen etc.

De zaterdagen heb ik in enkele kerkdiensten gepreekt (2 gemeenten in Damak, één in Kathmandu). Verder sprak ik tijdens de reis meerdere keren per dag in cottagemeetings, huissamenkomsten en openluchtbijeenkomsten. Ik zie een goede voortgang van het Evangelie, zeker in Damak en omgeving en Belbari, wat het HEF-werk aangaat. Verder groeit de kerk in Nepal vrijwel overal, en veel kerken stichten dochtergemeenten rondom. Ook is er een enorme zendingsdrang op te merken. Heerlijk daaraan een stimulans te mogen geven.

Gorinchem, 25 maart 2010