VERSLAG van de reis van Bram Krol in februari 2012 naar Ivoorkust

Een korte reis, die in de plaats kwam van een reis naar Congo, waar het niet veilig is vanwege een rechtszaak met bijkomende bedreigingen. In 2002 is in Ivoorkust er een eerste grote conferentie geweest over Gemeentegroei. De persoon die dat toen organiseerde, liet (begin januari...) meteen weten dat hij dat graag weer zou doen.

Maatschappelijke situatie

Nog 10 maanden voor aankomst was er een burgeroorlog gaande. De vrees bestond dat er nog veel onrust zou zijn. Dat is echter niet het geval. De nieuwe president (Ouattara) heeft vanaf het begin de spanningen tussen noorderlingen (moslims) en zuiderlingen (christenen) aangepakt. Ieder heeft dezelfde democratische rechten. Daarbij komt dat de moslimgemeenschap bijzonder lankmoedig heeft gereageerd, ondanks een aantal in brand gestoken moskeeën en vermoorde leden uit haar midden. Nog steeds zijn veel gezinnen van diplomaten, professoren, zakenlieden, hulpverleners en zendelingen niet teruggekeerd op hun post, uit angst voor onlusten en vergelding... Ten onrechte.

Kerkelijke situatie

De laatste jaren - tot aan de omwenteling - zijn vooral de evangelische kerken goed gegroeid. In veel gebieden overvleugelen ze de traditionele protestanten (vooral Methodisten) en soms zelf de Rooms-Katholieke kerk. Ivoorkust telt bijna 22 miljoen inwoners en is voor 40% islamitisch, 35% christelijk (waarvan minder dan een zesde evangelisch) en voor de rest animistisch. De kerken, en vooral de protestanten en evangelischen, hebben merendeels ten tijde van de onlusten de vorige president door dik en dun gesteund, ook toen deze de toevlucht nam tot geweld. Dat heeft ertoe geleid dat er nog steeds predikanten op de vlucht zijn (uit vrees en schaamte), een niet onaanzienlijk aantal kerken gesloten is en dat veel van de oude leiders hun invloed verloren hebben. Er is een nieuwe groep jonge leiders op komen zetten, bijeen gebracht door ds. Philippe Makaye, een groep van 100. Onder hen ook de man die mijn reis heeft voorbereid, ds. Jean-Christophe Kabongo, een Kongolees. Met die groep heb ik samengewerkt. Ze was nog niet geheel voorbereid op het geven van leiding. Maar zij staan nu aan de top van veel kerken en instellingen. Ze beseffen dat ze verdere vorming nodig hebben, en juichen de lessen van Gemeentegroei toe, die goed op hun behoeften aansluiten.

Het protestantsekerkeklijke leven speelt zich vooral af in en rond de hoofdstad (4 miljoen inwoners). Grote delen van het land zijn nog geheel onbereikt. Pas nu is er een grotere zendingsgolf van Ivorianen voor hun eigen land ontstaan. Kunnen wij (Facilite) daar ook een rol in spelen?

Reis

Ik heb in 7 kerkdiensten gesproken, waarvan één evangelisatiebijeenkomst in een door een zendigswerker gestichte kerk, waarvan het ‘oudste’ lid pas 20 maanden geleden tot geloof kwam. Verder sprak ik ook in een bijeenkomst met 150 Ivoriaanse zendelingen, die vanuit eigen land worden uitgezonden, ondersteund en begeleid. Er is een nieuw elan gekomen. Ze durven! Eén van hun zendelingen zit in de gevangenis in Algiers vanwege zijn getuigenis. Met veel zendelingen en initiatiefnemers voor sociale actie tegen armoede en onrecht heb ik gesproken.

            Daarnaast was er een conferentie over Gemeentegroei. Eerst kleine mr geanimeerde predikantenbijeenkomsten in twee plaatsen buiten de hoofdstad, maar die reken ik niet mee. Daarna een conferentie in Abidjan, de hoofdstad, met 170 deelnemers, onder wie 60 predikanten, en verder evangelisten, ouderlingen en ander kerkelijk kader. Het enthousiasme was bijzonder groot, en het regent nu uitnodigingen om dezelfde cursus ook elders in het land te geven.

            Omdat ik 4 dagen eerder naar huis moest, kon een geplande evangelisatiecampagne in Divo niet doorgaan. Hier hetzelfde verschijnsel als in de Dem. Rep. Kongo: men vindt het prettig om een buitenlander als spreker te ontvangen, omdat die buiten en boven de ‘partijen’ staat.

            Dan heb ik ook nog tweemaal voor de radio gesproken, eenmaal 8 minuten en eenmaal een halfuur.

Samenvattend

Ik heb contact met een aantal geestelijke leiders kunnen leggen, en heb het vertrouwen van hen, zodat ik bij een volgende bezoek met graagte en vertrouwen ontvangen zal worden. Daarbij is het (opnieuw) zo, dat Ivoorkust het meest geschikte land is om franstalig Afdrika te bereiken/bestrijken. Het is stabiel, democratisch en lang niet zo corrrupt als vele andere landen. Handel, vervoer, de expeditie van goederen en de communicatie verlopen er goed (zeker klassen beter dan in Kongo). Voor de toekomst zullen we Ivoorkust niet moeten vergeten.

Bram Krol
Gorinchem, 16 februari 2012