REISVERSLAG IVOORKUST, jan/feb 2015

Eerst een conferentie voor het kernteam van drie predikanten, nadat ik hun oorspronkelijke plannen had geannuleerd. Die waren veel te duur en er was onvoldoende aandacht voor nazorg en overleg. Ik had verteld dat we net zolang zouden vergaderen tot we geheel op één lijn zouden zitten. Dat was na een dag of 4 het geval. De medewerkers hebben reusachtig veel geleerd, m.n. op terreinen als planning, visie van de beweging, budgettering en communicatie.

De reis was ongepland. We gingen gewooon maar op weg, behalve dat we slaapplaatsen hadden geregeld in de eerste drie plaatsen die we aandeden. De teamleden vreesden dat het een flop zou worden - het tegendeel was het geval. Wat vonden we veel open deuren, meer dan ooit.

We bezochten de gebieden van de Bètè-stam en vooral van de stam Dan. Onder de eerste groep gaven 28 mensen te kennen Christus te willen volgen, onder wie één dorpshoofd. In de omgeving van Issia kwamen we terecht in een streek waar sinds 1905 geen enkele blanke meer was geweest. Men had gezworen de eerste de beste blanke die er zou komen te vermoorden. (Er zijn inderdaad bezweringsrituelen uitgevoerd om mij dood te krijgen...) Maar de mensen beginnen genoeg te krijgen van het gebrek aan ontwikkeling (zelfs de overgrote meerderheid van de jeugd is analfabeet). Ze hadden bedacht dat wanneer (net als in 1905) een Nederlander kwam, deze de ban van toen kon doorbreken...

In het gebied van de stam Dan spraken 186 mensen uit zich aan Christus te willen wijden, onder wie twee dorpshoofden. De methode om ons te presenteren bij het dorpshoofd en hem te vragen zijn dorp bijeen te roepen (voor zover de mensen niet ergens ver weg op het veld werken) liep als een trein. Zelfs de meest overtuigde animist wil weten hoe het zit met de geschiedenis van zijn stam en met de oude Joodse trekken in hun cultuur. Bijna als vanzelf loopt die uitleg uit op: Jullie kennen de naam van God wel, maar zijn vergeten hoe je Hem kunt kennen en dienen. Wil je dat misschien? Die vraag wordt goed begrepen en zelfs gewaardeerd.

Voordeel van deze werkwijze was dat de nazorg veel beter geregeld kon worden. Het nazorgteam en predikanten die lokaal met ons meewerkten, hebben we uitgebreid geïnstrueerd (vooral Samy en Eddie). Ze blaken van werklust. Ze zien dat onze aanpak werkt. Bovendien hebben we nu voldoende nazorgcahiers. De volgende stap is: Bijbels. Nu hebben we wat Johannes Evangelies uitgedeeld (maar onvoldoende).

Onze wens was niet om zoveel mogelijk 'beslissingen' te zien, maar om lokaal discipelen te vormen. Samy en Eddie doen het goed. Vooraf aan onze komst hebben ze de bekering van 5 jongeren meegemaakt, die ze zelf verder begeleiden. Dit zal in de toekomst meer zo gebeuren.

Naast het speerpunt Téapleu hebben we ook in Logualeu (vooral het dorp Zoïguineu) en Zouan-Hounien nieuwe actiecentra kunnen beginnen. We vonden in de evangelist Abraham Dagba (die een beetje het Yacouba spreekt) uit Abidjan iemand die in staat is de werkers in het Dan-gebied verder te intrueren, door enkele malen per jaar voor enkele weken naar hen toen te reizen. In Logualeu vonden we een nieuwe potentiële medewerker in Augustin; in de omgeving van Zouan-Hounien een zekere Anatole. We zullen zien hoe ze zich verder ontwikkelen. Augustin heeft al beloofd met één of twee anderen nazorgwerk op zich te nemen.

Het is goed mogelijk om zonder grote en dure evangelisatie-acties vrucht te zien, en zelfs beter begeleidbaar/traceerbaar. We hebben wel drie predikantenbijeenkomsten belegd (naast het dan-gebied in Tipadipa, Namane en Grand Laso (alle in het Bètègebied) met in totaal 48 deelnemers. Maar in feite gaf ik les voor ons team, dat er enorm veel van opstak. In de toekomst zullen we toch weer een aantal grotere conferenties moeten beleggen. Daar is veel vraag naar. En de grootste belemmering om goed te werken was gebrek aan eigen vervoer. Dagen raak je kwijt met op een bus of een motor te wachten en bovendien is dat busvervoer (in hitte en lawaai) vreselijk afmattend. Je weet nooit of je aan zult komen. Bovendien is het inhuren van vervoer voor moeilijk te bereiken dorpen kostbaar. Zelfs het huren van een motor is duur in het Dan-gebied (prijzen zijn hoog vanwege de nabijheid van een goudmijn). We ontwikkelen een plan om zonder zorgen eigen vervoer te realizeren.

Verder sprak ik in vijf kerkdiensten met bijna 700 bezoekers in totaal. Evangelisatiebijeenkomsten waren er 19, waarvan twee grotere (lokaal georganiseerd) in de omgeving van Issia met elk 400 bezoekers.

Aan sociale hulp is enig geld besteed. De moeder van ds. Charles was erg ziek (en is overleden), en we hielpen o.a. een nationaal bekende oude zanger (de nestor van de Ivoriaanse muziek) die in armoede verkeert (woont in Zoïguineu) en iemand die medische hulp nodig had in Téapleu. De plannen voor een visvijverproject in Téapleu zijn definitief uitgewerkt.

Deze reis is een mijlpaal geworden. Vooral de vorming van het kernteam en de andere (vrijwillige) medewerkers sloeg goed aan, zodat ze met des te meer toewijding hun werk doen.

Het aantal mensen dat de versalgen van de reis op ons weblog volgt neemt toe, en de waardering voor wat we publiceren ook.

 

Bram Krol

16-02-2015