Verslag reis Bram Krol voor Facilite naar Nepal, febr./maart 2015
Een prettige en waardevolle reis, ook al was het begin hectisch door hevige sneeuwval in Istanbul en 2 dagen vertraging. Het Nepalese team heeft snel wat aanpassingen gemaakt in het rogramma en de Gemeentegroei-conferentie in Bardiya (ten westen van Nepalganj) kon doorgaan. De daarop geplande conferentie in het zeer noordelijke Mugu helaas niet - door hevige sneeuwval was verkeer over de weg onmogelijk en de landingsstrip is daar in reparatie.
Het werk in Nepal loopt op rolletjes. Mijn bezoeken zijn er vooral om de werkers te stimuleren, hier en daar de activiteiten wat bij te schaven en om met hen te werken aan planning en visie.
Nog tijdens de reis kwam er bericht van 2 kerken binnen die een project in Nepal willen aangaan. Ik heb enkele ideeën daarvoor uitgewerkt. Mijn keuze viel op Dhimdime (niet ver van Damak in het oosten van het land) en Bhojpur in het noordoosten. Dat heb ik aan die gemeenten voorgesteld en in beide gevallen had ik ook een alternatief achter de hand. Bhojpur en vooral het grote dorp Taksar is een nieuw werkgebied voor ons. Ik ben er een halfjaar geleden op bezoek geweest. De mensen bij wie we logeerden zijn als eersten uit hun wijde omgeving tot geloof gekomen. Er zijn inmiddels zes andere gezinnen die hen in die stap willen volgen. Ze vragen om hulp. In beide voorgestelde projecten zit ook sociale hulp opgenomen en veel evangelisatiewerk met het oog op gemeentestichting.
Het voorgaande is precies wat er geregeld in Nepal gebeurt. Het bezoek van een vreemdeling wekt verbazing en kan enkele deuren openen, maar het team begeleidt wat er daarna gebeurt. Mensen komen niet bij bosjes tot geloof (als in Afrika) maar in kleine aantallen, na een hele zoektocht en veel gesprekken. Dat heeft te maken met de kracht van de oorspronkelijke religies en het feit dat de mensen in familieverband leven. Als de familie tegen is, kun je weinig beginnen of je riskeert dat je geheel alleen komt te staan.
De meeste mensen komen niet tijdens mijn bezoeken tot geloof, maar daarna. Ook dit keer troffen we weer veel belangstelling. Tientallen mensen gaven te kennen dat ze 'over enige tijd' wel willen gaan geloven. Maar het was een grote vreugde te merken dat acht mensen openlijk het geloof in Christus hebben aanvaard; vijf van hen uit het werkgebied van Santosh om en in Damak - inclusief de eerste persoon die openlijk tot geloof kwam in Larumba, waar de goeroe van de Kiratistammen woont. Verder kwam er een Newari man tot geloof in Kathmandu, nog iemand in het werkgebied van evangelist Tordna Paudel van de Himalayan Evangelical Fellowship (ook in Damak) en iemand in de omgeving van Birtamod, waar we twee dagen hebben gewerkt. Tijdens ons bezoek kwam door gesprekken met een ouderling ook nog een vrouw tot geloof in Damak.
De conferentie in Bardiya trok ruim 100 deelnemers, onder wie 53 predikanten. Ik sprak in 4 kerkdiensten (1x in een precaire wijk in Kathmandu, 2x in de vrije presbyteriaanse kerken in Damak, 1x in de vrije presbyteriaanse kerk in Oorlabari nabij Damak). Het zijn kleine gemeenschappen. Aantal aanwezigen van 12+ tussen de 35 en 55. We hadden acht vertoningen van evangelisatiefilms, elke keer met 100 of meer belangstellenden, 1x met boven de 200 bezoekers in Jayapur nabij Birtamod. Verder hebben we ongeveer 16 kleinere evangelisatiebijeenkomsten gehad (cottage meetings). Het ziet ernaar uit dat er opnieuw 2 fellowships kunnen beginnen in het werkgebeid van Santosh, in Sikharkatare en Chaytey Chowk (20 km. van Damak).
In Sikharkatere en Peltimari hebben we door een bestemmingsgift twee parttime werkers kunnen aanstellen, beiden met een sterk roepingsbesef. Ze hebben hun sporen op het gebied van geestelijke arbeid al verdiend in de afgelopen 2 jaar. Ze hebben alleen verder onderricht in de Bijbel nodig. Omdat beiden een lapje grond bewerken kunnen ze op deze wijze nu voldoende in hun onderhoud voorzien. Op deze manier voorkomen we dat beiden of één van beiden vertrekken om in het buitenland geld te gaan verdienen omdat ze op de armoedegrens leven. Rajendra Rosaily (48) zal gaan werken in Sikharkatare en Dev Raj Kharki Dholi (38) in Peltimari, het dorp waar beiden wonen. (Sikharkatare ligt op slechts 5 á 6 km. van het huis van Rajendra). Om te beginnen zijn beiden 3 maanden op proef.
Uitgebreid hebben we gesproken met de twee pioniers voor ons werk in India, vanuit Nepal: ds. Saroj Chhettri (Kathmandu) en ds. Suresh Marandi (Rangeli in het oosten). Het werk in Uttar Pradesh loopt prima. Ram Nath is aangesteld als werker in de omgeving van Benares. Daarnaast zijn er verregaande plannen voor werk in Bihar ingediend door Suresh. Binnenkort krijgen we die - als ze worden aanvaard - doorgespeeld via het bestuur van onze zusterstichting in Nepal. (De Geref. Kerk van Herwijnen heeft voor beide projecten geld geschonken). Door de a.s. verhuizing van Suresh naar Biratnagar is de kleine gemeente van Rangeli opgesplitst in 4 huiskringen. Niemand uit dat stadje wil ruimte verhuren aan Christenen. De toenemende vervolging van Christenen in India, zeker in de deelstaat Bihar, heeft ook gevolgen vlak over de grens in Nepal.
'Ons' schooltje in Balamvita loopt prima. Er is een sterk schoolbestuur en er zijn twee parttime onderwijskrachten voor aanvullend onderwijs aan kinderen uit kansarme gezinnen. Ook het kerkje daar groeit goed. O.a. zijn nu alle 14 nabijgelegen Santali huizen daar gelovig geworden, het laatste halfjaar volgden de twee laatste.
Mijn komende reis naar Nepal staat gepland voor half oktober van dit jaar t/m ongeveer 10 november. Dat is in de zgn. Dassain-tijd, dé feesttijd van Nepal. Dan is er nauwelijks ruimte in de bussen en kun je geen ticket voor een vliegtuig bemachtigen. Ik zal motorrijles moeten nemen en een motorrijbewijs moeten halen. Het is in oktober een ideale tijd om te reizen en met de Nepalezen te praten. (Wie helpt me aan geld? Ik heb de eerste 4 lessen al gehad, een halfjaar geleden).
In het gebied Mawakanpur ten western van Kathmandu zien we veel openheid. We hebben twee van de vier door ons gestichte kerkjes bezocht (die tot een verband van naburige baptistengemeenten behoren). Ze groeien goed. Een vijfde plaats staat wijd open voor het evangelie. We plannen wat hulp voor onze werker daar, ds. Prakhas Pakhrin), die een geweldig pionier is maar een slecht organisator. Voor het werk in het verre noorden van Nepal, boven de hoofdstad gelegen, zal ds. Norbu Tamang contact opnemen met ds. Gyalsang Lama. Evangelisatie in Tibet is het laatste jaar weer veel moeilijker geworden en bijna onmogelijk zelfs. Maar Norbu kent ook nog andere Tibetaanse stammen die op de grens wonen en we zullen zien hoe en waar we openingen kunnen vinden. In Oorlabari zullen we wat meer aandacht aan Ruben Pariyar geven om hem te stimuleren de open deuren die hij heeft ook goed te benutten.
De reis kon afgerond worden binnen (!) het daarvoor geschatte budget. Dat is ook een voordeel van het werken met een sterk team dat de visie deelt. Ik merk dat onze werkers goede contacten leggen. In Bardiya stonden we in contact met een predikant die 40 gemeenten in het westen van Nepal heeft gesticht; in de omgeving van Birtamod met een predikant die 52 gemeenten heeft gesticht in het oosten. Met zulke mensen is het goed samenwerken.En onze werker Santosh bidt God dat hij het werktuig mag zijn voor de stichting van minstens 12 gemeenten. (2 heeft hij er al gesticht en verder 6 'fellowships', met Bhojpur en Chaytey Chowk mogelijk binnenkort als nummer 7 en 8).
In Kathamandu groeit de kerk waaraan onze directeur in dat land verbonden is, ds. Dhruba Adhikari. Tijdens ons bezoeken aan allerlei contacten van hem gaven verschillende mensen aan zeer open te staan voor het geloof.
Het was een heerlijke, inspirerende reis!
Bram Krol
22-3-2015