Verslag van de reis van Bram Krol naar Somaliland

Geen reis namens Stichting Facilite, maar een privé reis, bedoeld als vakantie-plus (nl. plus het voorbereiden van een project voor de Yibirs). Maar het liep allemaal anders. Tijdens de reis liep ik tegen allerlei oudheden aan, zoals oude bewoning (met letters op stenen geschreven) uit de oudheid, in het Tifinagh schrift, wat tot 300 AD in gebruik is geweest. Nóg ouder waren rotstekeningen in een zeer lange grot (of beter: een onderaardse gang), mogelijk door nog geen enkele  buitenlander gezien. Er zijn meerdere van deze tekeningen ontdekt, de afgelopen 10 jaar, en de ouderdom is bepaald op 4000 á 5000 jaar. De rotstekeningen van Laas Geel (of: Laas Gaal) aan de Rode Zee zijn de mooiste die er bestaan.

 

Toen gebeurde er iets waar ik in het geheel niet op was voorbereid. Ik had al gezien dat veel grafheuvels en oude graven recentelijk waren geplunderd. Er is een soort goudkoorts over Somaliland gekomen sinds diverse mensen gouden voorwerpen hebben opgegraven. Verschillende  vinders van oudheden zochten contact met me (heel geheimzinnig, en de meesten trokken zich ook weer terug). Ik heb series foto’s voorbij zien komen van honderden voorwerpen, inscripties en boeken/perkamenten. Dat zijn zaken uit tijd van de farao’s, of van ná hen toen het Tifinagh-schrift werd gebruikt, d.i. Oud-Libisch, dat tot 300 AD gangbaar was, of van nog later tijd toen er een Hebreeuws koninkrijk in dat gebied was (tot 1560). Er zijn teksten in het oud-Hebreeuwse- én het nieuw-Hebreeuwse schrift, en soms beide samen. Van wat meer recente datum zijn voorwerpen, vooral kerkboeken (en Bijbels?) in het Amhaars of van Ethiopische origine en zaken die uit vergane schepen zijn opgedoken:  vazen en kunstvoorwerpen uit China en India van minstens een eeuw oud, maar volgens zeggen zelfs 5 eeuwen oud.

 

Zou ik contacten met universiteiten, musea en deskundigen kunnen leggen? In elk geval één bron is overgebleven, een tweede houdt ook nog contact met me, maar op grotere afstand. Ik heb een kleine 100 foto’s van oudheden. Daarnaast zijn er nog weer andere plaatsen waar rotstekeningen gevonden zijn, in één geval met een skelet van een dinosaurus erbij (zegt men), in een diepe grot. Maar met degenen die daar meer van weten heb ik nu geen contact; helaas ook niet met de mensen die veel oude Hebreeuwse perkamenten hebben, waarvan één eruit ziet als een bijbelhandschrift, mogelijk van vóór het jaar 1000. Ook waren er gedenkplaten (brons en goud) met opschriften in oud- en nieuw-Hebreeuws beide. Ook de pre-historische rotstekeningen (en graven?) moeten aandacht krijgen. Somaliland is een lustoord voor archeologen en speleologen.

 

Wat zijn de gevolgen hiervan? 1. Mocht ik kunnen bemiddelen in het onderzoek naar/aankoop van oudheden (een glibberig terrein), dan zouden voorgenomen projecten daarvan kunnen profiteren. 2. Verschillenden mensen kwamen onafhankelijk van elkaar of van mij tot de gedachte dat ze veel kunnen leren van hun Hebreeuwse origine. Sommigen zeggen: ”Eigenlijk horen we bij Israël…” Dat schept openingen voor de bijbelse boodschap. 3. De Yibirs (30 á 40.000 mensen) hebben heel stellig de indruk dat de Islam niet bij hen past, maar dat hun eigen geloof van hen is afgepakt. 4. Er is niet zoveel bekend van oude koninkrijken van Hebreeuwse origine in de Hoorn van Afrika, noch van de overgang van velen naar het Christelijke geloof, volgens de officiële kerkgeschiedenis na de helft van de vierde eeuw. Oude documenten en kerkboeken kunnen daar licht op werpen. Dat kan tevens ons geloof versterken door nieuwe inzichten. 5. Mits goed aangepakt kan dit leiden tot een geloofsgetuigenis onder vooraanstaande mensen en politieke leiders van een orthodox islamitisch land. (De invloed van het Wahhabisme neemt hand over hand toe in Somaliland, hoewel er ook meer verzet tegen komt).

 

Er zijn nieuwe contacten gelegd met de Yibirs (een Somalische verbastering van ‘Hebrew’). In de stad Boorama (100.000 inw.; 100 km van Hargeisa gelegen) is een buitenwijk van Yibirs. Daar tellen ze in totaal (met 400 mensen die 2 á 3 km verderop wonen) ongeveer 1000 zielen. Ze hebben daar wel een lagere school, maar geen water en hun levensomstandigheden zijn beroerd. Alleen lijkt de discriminatie in Boorama minder te zijn dan elders in het land. Ze hebben een aantal noodzakelijke verbeteringen aan me voorgelegd, die te maken hebben met: Watertoevoer, bereikbaarheid van de wijk en betere woningen. Ze wonen nu in armelijke hutjes. Secundair onderwijs lijkt me wat hoog gegrepen, maar een medische post, wat ze ook noemden,  is doenlijk.

 

Dit even als algemene informatie.

 

Gorinchem, 19 augustus 2015

Bram Krol

 

Voor foto’s van oudheden, zie mijn weblog berichten van 18/8/’15 (te bereiken via www.bramkrol.com)