Mauro

Heisa om Mauro. Nadat hij negen jaar in Nederland de school heeft gevolgd, en zijn moedertaal noch het Portugees meer beheerst, moet hij terug naar Angola. Dat moet ‘nu eenmaal’ van de wet. Zijn verblijf hier was slechts een langgerekt galgenmaal. Beviel het? Dan mag hij nu doodvallen.

Het vreemdelingenrecht stelt dat je aardig moet zijn voor kinderen. Je mag hen niet uitzetten, want dat gaat tegen de rechten van het kind in. Maar op hun achttiende pest je hen alsnog de ondergang in. Dat mag wel. Wanneer ze hun eigen taal en cultuur nog kennen, houd je hen hier, en als ze die vergeten zijn moeten ze een nieuw leven opbouwen in een vreemd land, waar ze met niemand kunnen spreken en waar ze geen vrienden hebben. Is dat geen leuke manier om iemand kapot te maken?

Voeg een scheutje vreemdelingenhaat bij dit kromme recht, en je maakt de PVV helemaal gelukkig. Weg met dat buitenlandse tuig! Ook Mauro. Zwart is-ie en zo heet-ie. Weg met de nikkers. Die hebben we hier niet nodig. Waar hebben we dat vaker gehoord? Het klinkt zo oer-Hollands. En al bedoelt de overheid het niet racistisch, het is onbarmhartig. Burgers moeten zich verztten tegen onrechtvaardige wetten. Dat is hun plicht en recht.

“Wanneer Mauro wordt toegelaten, zijn er nog een paar honderd dergelijke gevallen,” meldde minister Leers. Slechts een paar honderd op zestieneneenhalfmiljoen Nederlanders. Dat is niets. Dat is hooguit een argument om een rotwet te wijzigen.

Waarom slagen we er niet in het vreemdelingenrecht op een andere leest te schoeien? Mensen worden na tien jaar ons land alsnog uitgezet, een maagzweer rijker en een illusie armer. Bekeerde moslims en Christenen gaan terug naar Iran, Irak en Afghanistan, om daar afgeslacht te worden. Waar blijft de Christelijke lobby, wanneer het om medegelovigen haar gaat? De kerken verzaken hun maatschappelijke taak.

Sommige mensen van buitenlandse afkomst zijn meer geïntegreerd dan de gemiddelde kaaskop. Mauro bijvoorbeeld. Hij heeft teveel vrienden in Nederland, om in Luanda (de duurste stad ter wereld) om te komen. Over die luxe beschikken de meeste van zijn lotgenoten niet. Die komen zonder enige hulp in een vreemd land met een vreemde taal en vreemde mensen, niet bereid om de afvalproducten uit het Westen te aanvaarden. Ze worden vernederd en beroofd... Dat is onze zaak overigens niet. In naam der wet: Eruit!

Bram Krol
Bron: Gezamenlijk Kerkblad 5 Nov. 2011