Vertekend beeld

De misbruikaffaire in de Rooms-Katholieke Kerk heeft verregaande gevolgen. Alom keren mensen de kerk de rug toe vanwege: alle gehuichel. De maatschappelijke anti-religieuze stemming wordt voor een groot gedeelte gevoed door deze en andere kwesties die de kerk in een kwaad daglicht stellen. Waarom?

Dit heeft voor een belangrijk deel te maken met de neiging van de pers excessen uit te vergroten. Duizend mensen die vrede stichten, vallen niet op. Maar is er eentje die met een pistool zwaait, dan staat hij meteen overal in de belangstelling. Het is net als met een kooruitvoering. Wat goed gaat valt niet op, maar o wee, die ene valse noot...

In de ogen van de onwetenden, is elke priester verdacht, elke kerk een plaats des onheils en elke gelovige een huichelaar. De waarheid is, dat er temidden van de vele goede vruchten ook enkele slechte zitten.

Deze vertekening kennen de gereformeerden ook. Zij vooral worden door een aantal romanschrijvers als dwingelanden getekend, die erop uit zijn het levensgeluk van anderen te vergallen. Dat beeld deed het goed. Vergeten werd voor het gemak dat gereformeerden opvallend veel ondernemers, wetenschappers en politici opleverden. Blijkbaar waren gereformeerde kerken heel gezond voor het maatschappelijke welzijn. Maar de pers verkoos om daarvan een beklemmend, wettisch beeld te schetsen. De onwetenden trappen er goedgelovig in.

Ook sekten leveren stof voor kritiek. Zodra er weer eentje opduikt, die kinderen slaat, mensen bedreigt en besteelt of de spoedige ondergang van de aarde aankondigt, snelt de pers erop af. Daarna concludeert de een na de ander, dat de kerk een gevaarlijk instituut is. Vanwege die ene rotte vrucht...

Die vertekening neemt in onze tijd draconische vormen aan. De kerk is in de ogen van het geseculariseerde publiek per definitie: huichelachtig, dwangmatig en een gevaar voor het menselijke geluk. De gemiddelde mens kent maar weinig echte verhalen van de echte kerk. Hij moet het doen met een karikatuur, een vertekening van de werkelijkheid.

De waarheid is, dat de kerk de weg wijst naar geluk en vrijheid. Ze bestrijdt de zonde. Ze bevordert het onderlinge contact en goede werken. Haar boodschap geeft miljoenen een houvast dat elders niet te vinden is. De kerk zet een leger van vrijwilligers in voor allerlei taken, die nodig zijn voor een menswaardige wereld: ziekenbezoek, kinderwerk, opvang van de zwakkeren in de maatschappij. Wie had er nog wat?

Bram Krol
Bron: Gezamelijk Kerkblad Jan 2012