Leve de slavernij
“Wanhoopsdaden stapelen zich op” luidde vandaag een kop op de voorpagina van mijn dagblad. Het artikel beschrijft de toenemende reeks zelfmoorden en andere ellende onder asielzoekers. Na 16 jaar weten ze nog steeds niet of ze mogen blijven, gezinnen dreigen uiteengerukt te worden, sommigen weten dat de dood hen wacht als ze teruggestuurd worden (bijvoorbeeld Christenen die naar de islamitische griebus in Azië terug moeten). En wat te denken van jongeren, die alleen Nederlands spreken, die na hun 18e levensjaar naar een onbekend land terug moeten, waar ze geen hond kennen en geen woord verstaan?
Dat is de stand van zaken in onze asielzoekerszorg. Zorg? Laat me niet lachen. Het is een weldoordachte jarenlange psychologische kwelling, waarvan zeer velen psychisch ziek worden. Het is het bieden van een beetje hoop, om dan jaar na jaar de poten onder de stoel van de mensen weg te zagen, en hen tot slot als oud vuil te dumpen. Het is mensonterend.
Is er dan geen betere oplossing? O ja, ik heb er een. Stel de slavernij opnieuw in! Ieder die zich aanmeldt als vluchteling, en die een gerede kans maakt om erkend te worden, moeten we vanaf de dag van aankomst opsluiten in vluchtelingenkampen. (Stuur de rest binnen 14 dagen retour!) Laat hen onder druk 80 – 90 uur per week werken, met lijfstraffen voor de onwilligen. Dat tegen kost en inwoning. Geen vrije dagen of vakantie. Ze kunnen slapen in stapelbedden op slaapzalen. Per asielzoeker kan de Nederlandse staat zo vele duizenden euro’s per jaar verdienen. Geen onnodige onkosten meer.
In Drenthe en de Peel bouwen we slavenkampen, en eentje in het Botlekgebied, waar ze in de industrie te werk gesteld kunnen worden. Rondom de kampen maken we een hoog prikkeldraadhek, en we zetten dat onder stroom. Natuurlijk zullen mensenrechtenorganisaties protesteren. Maar ik ken één groep mensen die zeer tevreden zal zijn met zo’n ontwikkeling: de psychologisch geterroriseerde asielzoeker. Hij zal de Nederlandse overheid uitermate dankbaar zijn als hem die kans zou worden geboden. Hard werken is minder slecht dan psychologische kwelling. Dus waarom gaan we die kant niet uit? Het bespaart veel leed en levert nog wat op ook.
Tegen de Europese regels? Tegen het internationale recht? Maar die lappen we met de huidige staatsterreur tegen kwetsbare mensen toch al aan onze laars. Dit is de meest haalbare en redelijk humane oplossing voor een schrijnend probleem.
Niet mee eens? Ik ben bang dat u dan een slecht mens bent.
Bram Krol
Bron: gezamelijk kerkblad April 2012