secularisatie

Is secularisatie onvermijdelijk? Is het de laatste fase waar een maatschappij doorheen gaat? Is het een bevrijding van dwang en frustratie? Of is het zelf een ziekteverschijnsel, een soort geestelijke verlamming?

Is de waarheid eeuwig? Of is het iets dat we nog steeds aan het uitvinden zijn? In het laatste geval gooit secularisatie hoge ogen. Maar als de waarheid eeuwig is, is het een voorbijgaand tijdsverschijnsel. De kerk is eeuwig, niet de secularisatie.

Toch geloven velen in onze tijd, dat de kerk slechts tijdelijk een rol speelt. Nu de mens zo ver is geëvolueerd als heden het geval is, is de kerk niet meer nodig. Blijkbaar hebben we in de afgelopen 50 jaar de evolutie met een factor 100.000 versneld. Of kan dat niet? Is het allemaal maar fantasie?

We geloven in de afgang van de kerk en sluiten kerkgebouwen, fuseren gemeenten, en versnellen zo het proces. Want na elke sluiting en fusie vallen er weer honderd mensen of meer af... Ons geloof deugt niet.

Dat werd nog eens bevestigd door een artikel in het International Bulletin of Missionary Research (laatste editie van 2011). Van alle wereldreligies is het Christendom de snelst groeiende. Bijna overal op aarde groeit de kerk. Als meest opvallende voorbeeld geldt China. Dacht men enkele jaren terug dat er 80 miljoen christenen woonden, nu gaan velen uit van 130 miljoen. Blijkbaar volgt er op secularisatie niet automatisch een kerkelijke leegloop. Want geseculariseerd was China zeker.

Menen we echt dat Europa wereldwijd de toon aangeeft? Zijn we nog steeds behept met dat domme superioriteitsgevoel? Of is Europa de oude, demente man, die niet met zijn tijd mee kan?

Bram Krol
Bron: Uitdaging Maart 2012