Moham-met-je
In het wit geklede, baardige, jonge mensen. Heel religieus en serieus. Een zeldzaam verschijnsel in een goddeloze wereld. Een verademing? Witte raven?
Altijd mannen, want godsdienst is niets voor vrouwen. Ze lopen verplicht op sandalen, gehuld in een witte jurk en met een witte tulband. Marokkaanse Volendammertjes… Ze gaan er prat op. Hun uniform is wezenlijk voor een ideologie die op uiterlijkheden is gebaseerd. Lastig op de fiets, maar geen nood: ze zijn maatschappelijk onaangepast. Eindeloos herhalen ze hun mantra over één god met Mohammed als zijn generaal. (Sommigen noemen dat een gebed.) Dat moet dan wel gebeuren in de moskee, in groepsverband, want niet de overtuiging, maar de nauwkeurige herhaling plus de juiste choreografie werpen automatisch hun vruchten af. Geloof en overtuiging spelen daarbij geen rol. Het gaat om de vorm, niet de inhoud.
Maar voor wie echt op zijn profeet wil lijken, is een verkleedpartij nog niets. Hij moet een sexmaniak worden, die aan twaalf vrouwen niet genoeg heeft, en voor het mooie ook nog een kinderverkrachter. Als kroon op de heiligheid kan hij bovendien nog de vrouw van zijn zoon afpikken. En ook dat is nog maar een beginnetje.
De trouwe volgeling van Mohammed moet verder leren liegen en bedriegen, verbonden verbreken en dergelijke. Natuurlijk loopt hij hoogmoedig en ongenaakbaar langs alle andersdenkenden heen, die volgens de Koran slechts onreine varkens zijn. Tot slot vermoordt hij ieder die hem niet zint, zelfs bejaarden, blinden en vrouwen, zowel en masse als individueel. En wie niet zuiver is in de leer of nalatig in zijn mantra’s, krijgt een ongenadige geseling. De dief is zijn rechterhand definitief kwijt, al ging het maar om een paar euro. Bezit van andersdenkenden wordt verbeurd verklaard. Mooi verdiend!
Zo iemand bestijgt de toppen van de vroomheid. Het moet toch de droom zijn van elke gelovige, dat de wereld gevuld wordt met zulke lieverdjes? Ziet iemand daar geen geloof of religie in, dan is hij niet de enige…
Het boegbeeld van de islam was barbaars, immoreel en crimineel. Zelfs zijn eigen religie zou hem moeten veroordelen, als ze zou durven. Zolang die zelfkritiek in de islam ontbreekt, dreigt er groot gevaar uit die hoek, ongeacht het feit dat de meeste islamieten vreedzaam zijn. Haar basis is verrot.
We hebben met de islam het paard van Troje binnen gehaald. Ze spant een fuik, waar de onnozele westerling met open ogen intuint. Een paar alternatieve Volendammertjes? Een nieuwe Immanuël? Nee, het is de oude Mohammed die ons bezoekt, opgestaan in zijn moderne naäpers. Moet toch magge?
Bram Krol
Gezamenlijk Kerkblad juli 2012