Het was een ongeschreven wet in mijn kerk: een Christen gokt niet. Wie wil verdienen moet daarvoor werken. Gokken werkt verslavend. Het is gebouwd op pure, redeloze hebzucht. En die moeten we afzweren, niet stimuleren.
Inmiddels is er wel wat veranderd. Het is geen punt van discussie meer in de kerken. Veel Christenen nemen deel aan de Lotto, Staatsloterij, bekrassen krasloten of gaan naar het casino. Weg met de kerkwetjes en een gemeenschappelijke ethiek. Heerlijke vrijheid? Of een teken van verloedering?
Een bepaald percentage van de mensen kent geen maat. Met casino en loterij helpen we een deel van de bevolking de vernieling in. De zeer weinige winnaars lopen trouwens ook gevaar. Ze meenden even een groot geluk te vinden, maar een groot percentage winnaaars eindigt met ellende, echtscheiding en eenzaamheid.
Er zijn enkele dingen duidelijk met gokken. 1. Als er winst is, komt deze altijd bij de verkeerde terecht, namelijk iemand die niet met geld kan omgaan. Anders zou hij niet gokken. 2. De opbrengst is altijd maar een schijntje van de inleg. 3. De deelnemers houden met hun geld een totaal onnodige en improductieve gokindustrie in leven, en betalen daar duur voor. 4. De gedachte dat je zo maatschappelijke doelen stevig ondersteunt klopt ook al niet. Wie de dierenbescherming of hartstichting iets wil geven, kan het geld beter direct bij hen storten. Via de gokkerij komt maar weinig op de juiste plaats.
Gokken is mooi voor zielepieten en zwakzinnigen. Die hebben we genoeg. Kansspelen zijn geen spel, maar een vloek. We zakken af tot onder het Derde Wereldniveau. Waar blijft het verstand in ons gokgrage landje?
Bram Krol
Bron: Uitdaging Sept. 2011