Heimwee naar Assad
Bommen op burgers. Marteling van minderjarigen. Chemische wapens en clusterbommen. 75.000 doden in twee jaar burgeroorlog en vier miljoen ontheemden. Kan het nog erger?
O, zeker. Waneer Assad uit Syrië verdreven wordt. Alles wijst erop dat de opstandelingen gevaarlijker zijn dan hij. Ze vechten voor islamisering, en dat is het tegenovergestelde van democratie. Waar Assad nog een beperkt aantal vijanden zag (radicale islamisten), zien de islamisten alleen maar vijanden. Nu al zijn er moorden op alavieten, mystieken, christenen en druzen. Straks op iedereen die zich niet pietje-precies in de mohammedaanse dwangbuis wurmt.
Wanneer Assad wordt verdreven, zullen de liberalen en de islamisten elkaar aanvallen, en de sterkste groep (Al Qaida) zal winnen. Dan staat niets de moordpartijen op andersdenkenden meer in de weg – de juiste werkwijze volgens de orthodoxe islam.
Wat bracht de ‘democratisering’ in Egypte te weeg? Moord op christenen en het afbranden van kerken. Dat valt (tot hiertoe) nog mee, vergeleken met de ‘democratisering’ van Irak. Dat was het sein om vrijwel een miljoen christenen en andere minderheden te verjagen, nadat er duizenden waren vermoord. De vernietiging van een ruim tweeduizend jaar oude synagoge in Damascus is slechts een aanwijzing van wat er nog meer te wachten staat. De islam kent democratie noch menselijkheid. Ze misbruikt de democratie slechts om haar eigen dictatuur te vestigen.
Nog even. Assad zal het niet houden. Maar als hij weggejaagd is, zullen we nog naar hem terugverlangen. Eens zullen we zeggen: “Onder Assad was het goed...”
De vraag is niet of een demon slecht is. Maar hoeveel beter is de duivel?
Bram Krol