Boycot het stadhuis

Wat is het huwelijk nog waard? Naar het moderne denken is het een contract met onduidelijke uitgangspunten. Het kan van alles betekenen: een verbintenis van een week tot de dood je scheidt. Je kunt naar willekeur ‘trouwen’ met een man of een vrouw en zelfs voor een huwelijk met meer dan twee partners wordt al een lans gebroken. Je kunt zwart noch gesluierd in een westerse mal stoppen, dus waarom geen ruimte voor hen? Of kies je voor een ‘open huwelijk’, zeg maar: inclusief bordeel aan huis? Je kunt het sluiten nadat je al uitgebaard bent, om wat jeu te geven aan een vage relatie of als excuus voor een feestje. Inhoudsloos maar leuk. Wie het huwelijk uit nostalgie viert (op het verkeerde moment en de verkeerde plaats) houdt slechts een show.

Je tekent een contract met onbekende en variabele inhoud. Momenteel wil de overheid dat de standaard verandert van huwen in gemeenschap van goederen naar huwen op financiële voorwaarden. Zelfs de centjes worden als cement tussen mensen weggehaald. Je huwt als vreemden met de toezegging dat je vreemden voor elkaar wenst te blijven. “Blijf van mijn geld af, lieverd…”

Eén van de mondiale voorwaarden voor een huwelijk is daar nu van losgekoppeld, namelijk het krijgen van kinderen. Kinderen komen bij velen op bestelling en hebben weinig meer te maken met degene(n) met wie je huwt. Standaard is tegenwoordig dat de man in huis een vreemde voor de kinderen is.

Wat doen trouwstellen nog in het stadhuis? Valt daar iets zinnigs te beleven? Nou ja, als het bepaalde voordelen oplevert… Verder krijgen ze er een verkeerde boodschap mee. Het huwelijk is geen contract en ook niet vrijblijvend. Het is een instelling van God, die er een bijzondere zegen aan verleent voor wie handelt in geloof en trouw

De kerk doet er goed aan het burgerlijke huwelijk niet meer te erkennen. Laat alleen het kerkelijk huwelijk gelden – althans voor zover de kerk wezenlijk Christelijk is. Ook dat is twijfelachtig. Niet alleen huwelijken, ook veel kerken hebben slechts de schijn hoog gehouden. Ooit werd het huwelijk beschouwd als uniek, onverbrekelijk en levenslang. Alleen schijnhuwelijken voldeden daar niet aan. Het enige van dat alles wat de maatschappij overhield, is… de schijn.

Het contracthuwelijk en andere smaken zijn  zo verwerpelijk in bijbels licht, dat het zelfs geen neutrale daad meer is om eraan deel te nemen. Het is in wezen anti-christelijk. Kerken moeten niet meer vragen om het trouwboekje vooraf aan de huwelijksbevestiging. Het is geen bevestiging. De kerk sluit een huwelijk, het enige echte huwelijk. We kunnen beter het stadhuis boycotten als ons  geloof ons lief is.

Bram Krol