Jackson gekte, een teken aan de wand

 

De mensen zullen hun eigen helden kiezen, hun leraars en modellen. De Bijbel zegt het, de wereld doet het, de eindtijd is daar. De verkapte zelfmoord van Michael Jackson heeft dat bruut onder de aandacht gebracht. Miljoenen toonden publiekelijk verdriet en hadden er dure reizen voor over, om op ‘heilige grond’ te rouwen.

 

Zijn ongezonde levenswijze en mateloze gebruik van drugs en medicijnen móest een keer fout gaan. Waarom die tranen? Om een tot maanmannetje omgetoverd mens? Een hedendaagse Magere Hein? Om een eenzame zonderling, verdacht van pedofilie? Om iemand met wie je liever niet samen gezien zou worden – ware hij niet zo beroemd? Om een tragische genie?

 

Hij had beter tijdig in een kliniek kunnen worden opgenomen. Zijn reputatie maakte hem onaantastbaar, en zo hebben zijn eigen fans hem de dood ingejaagd. Hij werd tot halfgod verheven. De kop van een krante-artikel zei: “De vergoddelijking van een koning”.

 

De muziekwereld en de massamedia verheerlijken het buitenissige en wetteloze. Ze creëren zielige halfgoden, bestemd voor massaal vermaak, en ook om de zinloosheid van het leven zonder God te verdoven. De moderne held is vreemd en verwerpelijk, té gek om vrij te laten rondlopen. Hij trekt zijn aanhang met zich mee in het verderf. Is muzikaal talent daarvoor een geldig excuus? De moderne held is een tragische looser. Wee zijn volgelingen!

 

Natuurlijk was niemand écht bedroefd om Jackson, een mens zonder vrienden. De hele vertoning was niet anders dan het onuitgesproken verdriet over hun eigen verloren bestaan. Onbegrepen... Wie vult die leegte?

 

Bram Krol

 

Bron: Uitdaging sept. 2009