Bestaan er nog (echte) kerken?
Eigenlijk zijn ze er niet meer. Kerken. Er zijn wel allerlei genootschappen die doen alsof ze kerk zijn. Maar doen alsof is niet echt. Ik zoek echte kerken.
Deze woorden zijn me niet ingegeven door de kerkverlating. Als er geen kerk is, kun je die ook niet verlaten. Het is me niet ingegeven omdat ik in diensten voorga in gebouwen waar ik veertig jaar geleden meer dan tien maal zoveel bezoekers aantrof. Ik heb ’t niet over de in veel kerken afgeschafte tweede dienst op de zondag. Ik bedoel iets anders. Kijk naar Jezus, ons grote voorbeeld.
De discipelen van Jezus stonden aan de basis van de kerk. Wat kenmerkte hen? In het begin maar drie dingen. 1. Ze waren allen bekeerd. 2. Ze spraken overal over Jezus. 3. Ze wilden bij Jezus zijn en van Hem leren.
De gelovigen van nu behoren de opvolgers van de discipelen uit de Bijbel te zijn. Voldoen ze aan die drie kenmerken? Zo niet, dan zijn ze zo ver afgeweken van wat Jezus verlangde van zijn leerlingen, dat ze niet tot hun opvolgers gerekend mogen worden. Het gaat maar om drie heel eenvoudige zaken.
De kerk is de verzamelplaats van lokale volgelingen van Jezus. En wat kenmerkt haar? Bekering-getuigenis-leren van Jezus. Waar je dat tegenkomt, heb je een echte kerk. Maar wat zien we vrijwel overal: mensen, onzeker over hun eeuwige heil, die niet getuigen (want ze hebben niets om over te praten) en die weinig of niet met de Bijbel bezig zijn.
Het maakt mij wat uit hoe je jouw Christelijke toneelvereniging noemt: Baptist, Evangelisch, Protestant, Rooms, reformatorisch of Apostolisch. Allemaal mooi. Eén pot nat.
Maar… waar is de kerk gebleven? De echte. Die van Jezus.
Bram Krol