Kerk als anti-depressivum

Alweer enkele maanden geleden promoveerde Arjan Braam aan de V.U. met een onderzoek over de invloed van de kerkgang op het sociale en geestelijke welbevinden. Hij trok enkele interessante conclusies.

De geregelde kerkganger in een niet al te benauwd type kerk, staat sterker en gelukkiger in de wereld, dan de mensen die weinig naar de kerk gaan. Dat blijkt vooral bij ouderen. Degenen die in het geheel niet naar de kerk gaan hebben veel meer kans om in een depressie te raken. De minste hoop valt te bieden aan kerkverlaters. Zij tuimelen als eersten de depressie in.

Naar de kerk: goed voor lijf en leden! We moeten die eer niet aan de Marine gunnen. Daar bezwijken mensen onder machtsspelletjes en een verziekte sfeer. Pas de kerk is een gezonde instelling!

De logica daarvan? Momenten van bezinning (1) en de ervaring van een sterke onderlinge band met een grotere groep (2) zijn zeer positieve krachten. Het hebben van een geestelijk houvast (3) is, zeker in tijden van spanning, teleurstelling en rouw, onbetaalbaar. Daar heb je al drie kostbare bijproducten van de kerk, die je slechts weinig of niet buiten haar vindt.

Onderzoeken als die van Braam tonen vaak bijzondere kwaliteiten van de kerk. Daarom is het zorgwekkend dat veel kerken té bescheiden zijn over hun rol voor het menselijke welzijn. We moeten niet meedoen met de humanistische mode, om het geloof als een aardigheidje-zonder-waarde voor te stellen. We moeten de kerk niet naar de marge van de samenleving laten dringen, als een kitscherige versiering, een nostalgisch verschijnsel.

God heeft de kerk ingesteld, en Hij had meer gelijk dan enig mens kan bevroeden. Door de kerkdiensten, het onderhouden en doorgeven van het geloof, de momenten van bezinning (die voor velen zo zeldzaam zijn), de liederen en gebeden, de beleving van eenheid met velen, die echter geen familie of directe vrienden zijn..., doet de kerk de mensheid een weldaad. Wie God looft, leeft. Wie God verlaat, is al vroegtijdig stervende.

Het ideaal van veel humanisten is een maatschappij zonder God of kerk. Veel politici stellen een godloze wereld als een soort paradijs voor. Ze zijn seniel. De feiten wijzen uit, dat de door hen ten onrechte verfoeide kerk een kurk is, waar de maatschappij op drijft. Willen ze de wereld nóg zieker hebben, nóg gewelddadiger, nóg somberder...?

De kerk is onmisbaar en onvervangbaar, ze belichaamt de hoop voor een goede toekomst en levert een positieve maatschappelijke samenhang, waarin de staat niet kan voorzien. Wees trots op uw kerk, Nederland! Daar is alle reden voor.

Bram Krol

Bron: Gezamelijk kerkblad sept. 2009