Beste vrienden,
Eén van de belangrijke dingen die we doen in Ivoorkust is de verspreiding van kinderbijbels. Ze zijn ontworpen en gedrukt in Egypte, dat is een voordeel, want alles komt anders uit het Westen. Dat betekent dat de mensen op de plaatjes bruin zijn. Geen jongetjes en meisjes met blauwe ogen en rood of blond haar.
Maar we zijn gestuit op een enorm cultureel probleem. Je kunt de mensen wel een mooie kinderbijbel geven, maar ze weten echt niet wat ze ermee moeten doen. Het is een speeltje voor de kleine kinderen. Bij papa of mama op schoot, die de bijbelverhalen vertelt? Dat is geheel onbekend. Vragen stellen aan de kleintjes, zodat ze alles gaan begrijpen? Kom nou…
Dat is de enige manier om de bijbelverhalen te door te geven aan kleine kinderen. Het plaatje dient als hulpmiddel. “Wie is die jongen? Dat is David. En wat heeft hij in zijn hand? Zie je dat?” En bij het volgende plaatje: “Wie is die reus? Die is heel sterk. En zie je dat hij wapens heeft? Welke? En wat gebeurt er dan?” Die vertrouwelijkheid als basis voor onderricht is cultureel gezien onbekend…
We beseffen dat we nog een stap extra moeten nemen. We zijn bezig teams van landelijke zondagsschoolleiders (per denominatie), Christelijke leerkrachten, schoolhoofden en psychologen op te zeten, die de kerken langs zullen reizen met filmpjes over bijbelonderwijs thuis om aan iedereen duidelijk te maken hoe dat in zijn werk gaat.
We zijn bezig oude patronen te doorbreken (heel zwaar werk) en nieuwe vormen van persoonlijk contact in te voeren. Bijbelonderwijs door het stellen van vragen is aardig ingeburgerd bij vele duizenden in Ivoorkust, die de nazorggroepen hebben gevolgd. Het slaat aan. Maar het is heel erg nieuw. Nu zien we dat we nog veel eerder daarmee moeten beginnen, bij de peutertjes en hun ouders. Zowel de ouders als de kleintjes gaan de Bijbel dan (beter) kennen.
“Kijk nou eens. Zie je dat?” Dat klinkt simpel en erg alledaags voor ons. In Afrika is het echter een culturele omschakeling voor honderdduizenden en zelfs miljoenen, althans, dat staat ons voor ogen. De mensen kijken ons soms aan alsof we marsmannetjes zijn. We vertellen van alles wat helemaal nieuw voor hen is. Waar halen we het allemaal vandaan???
Zo blijven we nog wel even bezig. Ons werkterrein breidt zich uit. Natuurlijk, we hebben ook verspreidingsacties. Maar de verspreiding van de kinderbijbels is wat vertraagd. Er moet nog een handleiding bij.
Groet, Vrede,
Bram Krol