Columns van Bram Krol

Genocide

Hoeveel kinderen kun je vermoorden, voordat het zwaard zich tegen jou keert? Hoeveel journalisten kun je ombrengen voordat de waarheid jou te grazen neemt? Hoeveel haat kun je zaaien, voordat je er zelf onder bezwijkt? Hoeveel vrienden kun je verliezen, voordat je zelf te gronde gaat? Hoeveel gebouwen kun je verwoesten, voordat jou datzelfde lot treft? Hoe ver kun je van de genade afdwalen, voordat God jou verwerpt?

Ik stel die vragen maar aan Israël, als bloedbroeder. Ook al houd ik Hamas in de eerste plaats verantwoordelijk voor het bloedvergieten en in de tweede plaats alle groepen en landen die om religieuze redenen Israël willen vernietigen, toch stel ik die vragen. Kan een president die een proces aan zijn broek heeft, met een volk dat zich voor 50% van hem afkeert, doen wat er momenteel in Gaza gebeurt?

Genocide. Is dat wat er gebeurt? Volgens de maatstaven van de V.N. is dat zo, waar ook culturele en fysieke ontheemding in de definitie meetellen. In dat geval zijn er verschillende genocides gaande of in de moderne tijd gebeurd: China met de Oeigoeren en de Tibetanen, Australië met haar aboriginals, Indonesië in Nieuw-Guinea, de blanke Soedanezen in Darfur, Pakistan en Nigeria op de Christenen, Turkije tegen de Koerden (en Christenen), nadat hetzelfde land jaren eerder één van de best gedocumenteerde genocides heeft gepleegd op de Armeniërs; de Hutus op de Tutsi’s, Pol Pot in Cambodja, Myanmar met de Rohinya en als klapstuk wat er met de Joden gebeurde in de Tweede Wereldoorlog.

Het is een teken aan de wand dat de media over de meeste genocides grotendeels zwijgen, ook al vallen er momenteel meer slachtoffers in Darfur en waarschijnlijk ook in China, Nigeria en Pakistan dan in Gaza. Daar wordt weinig tegen ondernomen. Israël is per definitie de pineut. Alleen, is dat in dit geval ten onrechte?

“Waar is de liefde gebleven, waar het respect voor het menselijke leven?” Hoorde ik in een radiocommentaar over de verpleging in Nederland van gewonde kinderen uit Gaza. Die vragen leven ook bij mij. Het echt antwoord op die vraag bestaat uit daden, niet uit mooie woorden.

Bram Krol