Opnieuw: Nieuwe Bijbel Vertaling

Geregeld loop ik met de Nieuwe Bijbel Vertaling vast, zeker als ik hem gebruik voor studie. Dan blijkt haar leesbaarheid vaak een valkuil te zijn, en moet ik op andere vertalingen teruggrijpen om de nuances te zien.

In 1 Korintiërs 2 en 3 viel de driedeling in geestelijke, vleselijke en natuurlijke mens weg, wat de uitleg erg moeilijk maakt. Zin voor zin is alles duidelijk, maar de structuur is eruit. Dat is slechts een voorbeeldje.

Storender is het wegvertalen van ‘ziel’, ook wanneer dat woord een nadrukkelijke functie heeft. Lastig is het gebruik van ‘mannen en vrouwen’, wanneer het aantoonbaar alleen om ‘mannen’ gaat. Uit angst voor de feministen?

Het is een klus geworden om alle profetieën over de Knecht des Heren in Jesaja te vinden. De hoofdjes boven de pericopen helpen daar niet bij. Ik begrijp dat de vertalers zo een al te nadrukkelijke interpretatie vooraf van de tekst wilden voorkomen. Dat is te waarderen. Met een paar strepen en kleurtjes kom je er wel uit. Ook werd de Engel des Heren steeds onzichtbaarder... Die hoort toch in de Bijbel thuis?

Geen vooringenomenheid? Wat moeten we dan met de beschrijvingen van de bijbelboeken? Die barsten van de aanvechtbare theorieën. Van sommige boeken is het volgens de NBV maar de vraag, of de aangegeven auteur dat inderdaad ook is. De indruk wordt gewekt dat de Bijbel van vervalsingen aan elkaar hangt. O ja? Dat dacht ik toch van niet. Van die super-interpretatie had men verre moeten blijven...

De goede leesbaarheid van de NBV is een verrijking, evenals het mooie Nederlands.

Maar de nodeloze toevoeging van het venijn van de schriftkritiek maken haar ten diepste ongeschikt als kerkbijbel. Een volgende editie moet daarvan nodig gekuist worden.

Bram Krol

Bron: Uitdaging februari 2009