omwille van de lieve vrede

De islamoloog Hans Jansen stelt dat 5% of meer van de Nederlandse moslims vatbaar is voor radicale opvattingen. Een klein deel van hen is bereid tot terreur. Na de aanval op het World Trade Center in 2001 konden wel erg veel Neder-moslims daar begrip voor opbrengen. Ook bomaanslagen in Israël zijn onder hen nogal gewild.

We weten dat Mohammed erg gewelddadig was, en dat de Sharia, die de islamitische orthodoxie in veel landen met geweld invoert, een gevaarlijke wet is, die o.a. oproept tot moord op afvalligen, en zelfs op kritisch denkende moslims... Wee degene, die zijn brein gebruikt!

Waag het niet dit hardop te zeggen, ook niet op 3500 kilometer van Mekka. Speelt dat mee in de kritiek op de film van Wilders? Het viel al te verwachten dat er (enig) moslimgeweld zou ontstaan, als bewijs voor de stelling dat de islam vredelievend is. Wie kijkt daar nog van op?

Kwalijker dan een simplistische film vind ik de reactie uit kerk en maatschappij. Alleen vrede lijkt te gelden, en men is bereid daar waarheid en vrijheid voor in te leveren. Moeten we onze oren laten hangen naar Mekka en Teheran? Moeten we verzwijgen, dat de islam fanatiek en wereldbedreigend is? Hoeveel doden moeten er nog in de naam van Allah vallen, voordat deze realiteit (gepusht door Koran en Hadith) doordringt?

Ondanks enerzijds het gewouwel over een open dialoog, en anderzijds een populaire anti-islamhouding, geloof ik dat we: 1. vriendelijk moeten omgaan met moslims, en 2. duidelijk en gemotiveerd stelling moeten nemen tegen hun kwalijke religie. Wie moslims haat, mag rustig zwijgen. Wie van hen houdt, brengt hen bij Jezus.

Bram Krol
Bron: Uitdaging,  Mei 2008