Necrofiel Europa

Europa is in gevaar. Alle loftrompetten over het herstel van het Romeinse Rijk ten spijt, is er meer reden om de vlag halfstok te hijsen.

De aandacht gaat naar de dood. Recht op abortus (allicht zonder consultatie van het slachtof­fer). Recht op euthanasie, die wel de dood brengt, maar 'goed', zoals beloofd. Een groot aantal zelfmoorden, en nóg meer pogingen daartoe. Weinig of geen aanwas, naar een morbide planning.

In veel andere ontwikkelingen komt de dood ook aansluipen. Er vindt een moordaanslag plaats op een heel continent. Haar vijand? Dat is ze zelf. Het is haar necrofiele denken, samengevat onder de verbloemende term humanisme, een sluipmoordenaar, met lovende woorden binnengehaald. Zelf bedacht, en juist daar zit 'm de kneep. Het is een door en door verziekte leer.

Zo zitten we dan, mogelijk voor het eerst in de geschiedenis, met als uitgangspunt dat productie belangrijker is dan procreatie. De economie staat per definitie boven het belang van het gezin. Grote gezinnen worden als een vreemde afwijking beschouwd. (Is meer dan twee kinderen een misdaad, of een weldaad in een verouderende maatschappij?) Zo creëren we een schare van zelfzuchtige, verslaafde eenzamen... De levenstaak van een moeders is 'euro's' baren. Huwelijken stranden, maar het plezier van de scheider gaat uit boven dat van zijn kind... Dat gaat toch kapot, zo niet in de moederschoot dan wel in zijn jeugd.

Het homohuwelijk past daar precies in. Het is namaak, zonder datgene wat als eerste voor­waarde voor een huwelijk geldt: een verbintenis om kinderen voort te brengen. Maar naar bedoelingen wordt niet gekeken in een tijd van gevoelsverbijstering. Het hedonisme vergat altijd al de toekomst. "Laten we eten en  drinken, want morgen sterven wij..." (1 Cor. 15:32)

Europa sterft. Kan het nog gered worden? Een herkerstening is harder nodig dan een grond­wet. Amen!

Bram Krol

Bron: Uitdaging juni 2005