Is een vreedzame Islam mogelijk?
Laat ieder God vereren, zoals hij meent dat het moet. Dan kan iedereen tevreden zijn. Dat is de mening van de meeste mensen. En op die manier willen ze een tolerante maatschappij garanderen.
Natuurlijk is het vervelend dat moordaanslagen en agressie zo vaak vanuit de Islam opkomen. Maar ligt dit aan deze religie, of zijn daar maatschappelijke factoren voor aan te wijzen? De meerderheid van de moslims is uiteindelijk vreedzaam en haat dergelijke uitwassen. Hoe vaak horen we niet: ‘Islam betekent vrede’? De Koran zegt: “In de religie is geen dwang” Dat wordt aangehaald als een soort reclamemotto. Dus kunnen we dan niet concluderen dat de Islam vreedzaam is, en dat de wereldwijde geweldsexplosies tegen andersdenkenden slechts voorbijgaande tekenen zijn van sociale spanningen?
Inderdaad vind je in het woord Islam een verwijzing naar vrede, namelijk de vrede die een overwonnen volk onder dwang krijgt opgelegd. Niet zó vreedzaam dus. En de uitspraak over ‘geen dwang’? Deze is volgens de korangeleerden ongedaan gemaakt door latere uitspraken in de Koran. Dit principe van de ‘opheffing’ (niet meer geldende uitspraken in de Koran, omdat latere openbaringen ze opzij schoven) is een zeer belangrijk principe in de koranuitleg. Dus deze vredelievende woorden staan er wel een aantal keren, maar slechts ter ‘versiering’. Blijkbaar heeft Allah zich nogal eens versproken.
Maar wat kwam er voor ‘geen dwang’ in de plaats? Dat zijn de geweldsteksten, waarvan er vele in de Koran staan, zoals het ‘zwaardvers’ in 9: 5. “Doodt de afgodendienaars, overal waar je hen vindt; neem hen gevangen, beleger hen, leg hinderlagen tegen hen aan...” Onder die afgodendienaars worden ook de Christenen gerekend. Ze vereren (volgens de islamitische uitleg) immers drie goden... En de laatst veronderstelde openbaring van Allah over de Christenen vinden we in de Koran 8: 39. “Bestrijd hen tot er geen misleiding meer is...” (Dat betekent: Totdat ze niet meer bestaan...)
Andersdenkenden, vooral de Joden en Christenen worden genoemd, moeten bekeerd worden (onder geweld) en anders gedood, tenzij ze een zware belasting betalen en een vernederende behandeling krijgen als tweederangs burgers.
Omdat de Koran geschreven is in een moeilijk te begrijpen oud-Arabisch, en slechts zeer weinigen dit nog enigszins kunnen begrijpen (ook degenen die modern Arabisch spreken), weten lang niet alle moslims wat ze geloven. Ze menen dat ze vreedzaam zijn, omdat ze dat zo voelen. Maar weten...? Wanneer ze vragen stellen aan de bevoegde instanties, zoals de wereldberoemde Al-Azharuniversiteit in Caïro, dan krijgen ze wel iets anders te horen. En dat advies gaat in veel gevallen tegen hun gevoel in.
Kun je dan niet je eigen mening volgen? Nee, dat is in de Islam niet toegestaan. Dat zou een onvergeeflijke rebellie zijn. Een opmerking als: “Misschien had Mohammed het niet helemaal bij het rechte eind,” of zelfs: “Misschien hebben we dit altijd verkeed begrepen,” kan in vele islamitische landen iemands dood betekenen. Niemand heeft het recht af te wijken van de sinds ongeveer het jaar 1000 vastgelegde onveranderlijke geloofsregels en interpretaties. Waag het niet als moslim zelf na te denken. Dat wordt je dood nog!
Maar er zijn toch ook vreedzame episoden uit de islamitische geschiedenis, en er zijn toch miljoenen vreedzame moslims? Jawel. Het eerste is niet geheel zeker, in mijn ogen, maar die miljoenen vreedzamen zijn er. Alleen legt de mening van de meerderheid geen enkel gewicht in de schaal. De dogma’s van de Islam worden niet bijgesteld en laten geen enkele ruimte voor andere opvattingen. Ze worden dan ook niet vastgesteld bij meerderheid van stemmen. En die leer, waaraan niets meer aan veranderd kan worden, is gebaseerd op twee bronnen: De Koran en de Hadith (de uitspraken van Mohammed); sommigen voegen als derde daaraan toe: de Soena (de overgeleverde verhalen over Mohammed). Die beslaan samen een hele wand vol boeken, en het is vrijwel onmogelijk dat een leek die leest, laat staan begrijpt. De leek wordt dan ook geacht slaafs de instructies van zijn leiders op te volgen.
Er zijn uitspraken van Mohammed in de Hadith over mensen die niet aan de gewapende strijd tegen andersdenkenden deel wilden nemen. Zij dienden voor hun onwil gestraft te worden. Het ging hierbij niet over zelfverdediging, maar over het aanvallen van vreedzame en onschuldige mensen. Wie daaraan niet wilde meedoen, riskeerde volgens Mohammed - en dus volgens de islamitische leer – bovendien de eeuwige hellestraf.
Daarmee komt de eeuwigheid in beeld. Hemel en hel. Een rechtgeaarde islamiet zal niet zomaar in de hemel komen, maar waarschijnlijk eerst enige tijd de onbeschrijfelijke helse straffen moeten ondergaan, om daarna mogelijkerwijze in de hemel te worden uitgenodigd. Zekerheid over hemel of hel is zelfs voor de vooraanstaande vromen en wijzen onder de moslims niet gegeven. Behalve in één geval. De jihadstrijders krijgen de hemel als speciale bonus. Het plegen van geweld (oorlog en aanslagen in naam van de religie) is de enige manier om zekerheid te krijgen voor de eeuwigheid.
Door het voorgaande ontkomt geen islamiet aan de dreigende gedachte dat God onrechtvaardig is. Maar hij zal liever zijn tong afbijten dan dit te zeggen... De moordenaar van zieken, oudjes en kinderen komt in de hemel, degene die een goed leven heeft geleid eindigt mogelijk in de hel. Natuurlijk kun je de Koran uit je hoofd leren, of een moskee stichten om ‘bonuspunten’ te verdienen, maar je weet nooit of het echt helpt... Uitermate frustrerend.
En als je dan in de hemel zou komen. Wat vind je dan? Dat is de plaats waar de hoertjes de jongemannen opwachten, om de godganse dag niets anders te doen dan te neuken. Dacht u dat ik platvloers ben? In de Koran vind je hier iets over in 2: 25. Maar in de overleveringen van de profeet (de Hadith) wordt gesproken over de ’72 maagden’ per paradijsbewoner, dat zijn hoeren die ondanks hun bezigheden altijd maagd blijven. Kortgeleden werd in Turkije (zogenaamd een neutrale staat) de pianist en componist Fazil Say veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf, wegens ‘belediging van moslims’. Hij beschreef het paradijs als een bordeel. Zou de Turkse staat dan niet beter de Koran kunnen verbieden?
Ook al zal de overgrote meerderheid van de moslims een vreedzame weg volgen, zodra iemand van hen de juiste leer wil leren kennen, wordt hij bijna onvermijdelijk een onuitstaanbare en genadeloze wetticist. En nog erger: hij loopt sterk de kans dat hij gewelddadig wordt, ondanks de mening van de grote groep. Ook gebeurt het geregeld dat iemand wordt uitgenodigd in het Midden-Oosten theologie te studeren. Die persoon komt zwaar geradicaliseerd terug. Salafisme, Wahhabisme, Moslim Broederschap (=Hamas) etc., staan voor stromingen, die het gedrag en de mening van honderden miljoenen aansturen. Hun invloed is de afgelopen halve eeuw enorm toegenomen. De islamisering (en daarmee het onrecht tegenover andersdenkenden) neemt in voorheen min of meer tolerante landen hand over hand toe (Indonesië, Egypte, Mali, Nigeria...) En zelfs waar de indruk van redelijkheid en vrijheid wordt gewekt, zoals in Turkije, is de christenvervolging jaar na jaar doorgegaan, ook na de genocide op de Armeniërs. Ruim een eeuw geleden was meer dan 25% van de Turkse bevolking Christen (Orthodox, Armeens en Aramees), nu 0,1%. Dat is niet omdat de Christenen de Islam opeens zo leuk vonden...
De vijandschap tegen andersdenkenden is iets wat we vanuit het Jodendom en Christendom niet kennen, en daarom dringt de religieuze factor die hierin de boventoon voert nauwelijks door. De Koran is vooral fel tegen Joden. Wat denk je van de uitspraak in 5: 60? “De allerslechtsten, door Allah vervloekte apen en zwijnen...” Dat zijn Joden. Diverse uitspraken van Mohammed geven aan dat Joden altijd en blijvend slecht en onbetrouwbaar zijn en zullen blijven. En dat is niet slechts anti-semitisme, maar ook racisme. Iemand is namelijk al á priori verworpen en veroordeeld vanwege zijn afkomst. Dat zal een moslim niet deren. De maatschappelijke afspraken in de westerse wereld verwerpt hij zonder meer als ‘dwaling’, en islamitische leiders, inclusief die van de wereldwijde Islamic Conference Organisation minachten en verwerpen zelfs openlijk het manifest over de mensenrechten van de V.N. Stel je voor. Vrijheid van religie. Gelijke behandeling voor vrouwen... Dat is heel bedreigend voor de Islam.
Ook in Nederland en België miskennen we de enorme kracht die uitgaat van de islamitische verwerping van andersdenkenden. De anderen zijn ‘slecht’, alleen moslims zijn ‘goed’. Speelt dat geen rol bij de extreme misdadigheid van bijvoorbeeld veel Marokkaanse jongeren? Die anderen zijn nu eenmaal slecht en verwerpelijk, en het geeft niet als je kwaad berokkent aan de slechterikken... Maar het uiten van deze mening (dat de religie van de Marokkanen een maatschappelijk kwalijke rol speelt) is politiek incorrect. Veel leiders en politici schrikken er zelfs voor terug om zoiets te denken, laat staan te zeggen.
Moslims in de westerse wereld behoren niet dankbaar te zijn, dat ze verlost zijn van de armoede in hun land van herkomst. Dat geeft hun geloof hen in. Nee, ze zijn vooruitgeschoven strijders in een vijandelijk gebied, het ‘Huis van de oorlog’. Hun nieuwe vaderland is geen vaderland, maar een frontlinie, althans voor het islamitische geloof. Dat wordt elke serieuze moslim ingepompt. Velen verwachten niets goeds van enig Westers land, en wachten op het moment dat er een islamitische meerderheid komt, en het geluk eindelijk kan doorbreken. Maar hoe gelukkig zijn mensen in de streng islamitische staten? Weinigen stellen die vraag. Ze ver-onderstellen slechts iets, als een fata morgana, die evenwel hun idealen en gedrag bepaalt.
Meteen wordt een andere vraag opgeworpen. Waarom integreren Moslims zo slecht in de maatschappij? Omdat ze niet anders wíllen. Omdat er vanuit hun moederland (zeker Turkije en Marokko) op wordt toegezien dat ze niet vernederlandsen. Omdat het volgens de Koran niet is toegestaan zich met niet-moslims te verbroederen. Daarover lezen we: “Laat de gelovigen geen ongelovigen (d.i. niet-moslims) als vrienden verkiezen boven de gelovigen...” (3: 28) Dramatisch kwam dit verzet tegen integratie aan het licht tijdens een toespraak van de Turkse premier in Keulen (10-02-’08). Hij riep de Duitse Turken op om alles in het werk te stellen om vooral niet te integreren. Hij noemde integratie zelfs een ‘misdaad tegen de menselijkheid.’ Een dergelijke oproep in Turkije, bijvoorbeeld aan de Koerden om zich van de Turkse maatschappij te isoleren, zou een ramp veroorzaken. Het is duidelijk dat Europa destructieve islamitische invloeden toelaat. En die worden er door de moskee ingehamerd.
Alle goed-bedoelde pogingen van de overheid om moslims enig goed burgerschap bij te brengen ten spijt, ze zijn tot mislukken gedoemd. Dat wordt nóg een groter probleem wanneer we blijven toestaan dat salafistische predikers uit Marokko (die in hun eigen land geweerd worden) en in Konya opgeleide predikers uit Turkije hun doorgeslagen orthodoxie aan de mensen opleggen. En blijft het zo, dat Saoedi-Arabië de bouw van moskeeën mag financieren onder bindende theologische condities? (Hoeveel kerken hebben Nederlanders mogen bouwen op het Arabische schiereiland..?)
Het voorbeeld van Mohammed, de enige echte islamitische profeet, speelt een grote rol. De man was uitermate gewelddadig. Hij was een massamoordenaar, die vreedzame gemeenschappen heeft uitgeroeid ter wille van geldelijk gewin. Eigenhandig heeft hij mensen vermoord. Honderden heeft hij laten vermoorden, onder de slachtoffers waren zelfs oudjes die hem niet welgevallig waren. Je denkt misschien dat ik dit uit ressentiment zo schrijf. Voor het gevoel van veel mensen kan een massamoordenaar geen afgezant van God zijn. Maar in de Islam is Mohammed ieders ‘goede’ voorbeeld. Zijn leven wordt beschreven in een in het Nederlands verschenen samenvatting van een islamitisch standaardwerk uit de negende eeuw: ‘Het leven van Mohammed’ door Ibn Ishaak. (Uitgeverij Bulaaq, Amsterdam) Lees het zelf maar na. Het voorbeeld van Mohammed leidt velen op de weg van geweld en bedrog..., en dat zal doorgaan zolang hij nagevolgd en vereerd wordt.
Nu hebben we voldoende informatie om iets te kunnen zeggen over het vredelievende karakter van de Islam. Ik meen te moeten concluderen dat de oorspronkelijke Islam het tegendeel van vredelievend is. Het is in haar wezen - en ook blijkens haar geschiedenis - een agressieve en oorlogszuchtige religie. Wie zoekt naar de oorspronkelijke islamitische opvattingen, ontkomt niet aan dit gewelddadige aspect. Hij zal zich zelfs gedwongen voelen door daden en giften het oorlogsapparaat van de Islam in stand te houden. (Dit gebeurt veelal door islamitische stichtingen, die sociaal werk in hun vaandel hebben staan, maar tevens de jihad financieren. Die vermenging van doelen is in het Westen vrijwel ondenkbaar, maar in de Islam zeer acceptabel.
Wanneer moslims vredelievend zijn, zijn ze dat ondanks hun religie. Maar hun eigen jongeren kunnen elk moment radicaliseren, in een poging een puurder geloof te zoeken dan dat van hun ouders. Overal waar de Islam bestaat, is ze een vulkaan, die tijden lang rustig blijft, maar op een dag uitbarst.
Het meest tolerant zijn nog de mystieke islamieten. In West-Afrika zijn ze zeer talrijk, maar eigenlijk vind je ze overal in de islamitische wereld. Hun grote vraag is niet de juiste vorm van wetsnaleving, dé grote zorg van de orthodoxe islamiet (zowel soenniet als sji-iet), maar die naar het leren kennen van God, die volgens de islamitische orthodoxie feitelijk onkenbaar is. In de vraagstelling van de mystieken kan een Christen of Jood zichzelf herkennen.
Ook in onze tijd spelen mystieke leiders een grote rol. Zo is de huidige groot-moefti van Syrië een mystieke moslim (verguisd door de opstandelingen, die al hebben aangekondigd bloedbaden onder Christenen, Alavieten en mystieken te zullen aanrichten). In Turkije doet Fethullah Gülen van zich spreken. Sinds kort wordt deze man in Nederland in de pers en op t.v. verguisd, wegen gebrek aan transparantie, indoctrinatie en een autoritaire leiderschapsstijl. Hij past in de Turkse mystiek, waarvan vooral Mevlana uit de vroege Middeleeuwen bekend is. Hij heeft miljoenen volgelingen; sommigen spreken van wel tien miljoen, vooral in Turkije. Hij woont in de USA, mede vanwege de door de politiek opgelegde belemmeringen voor ‘afwijkende’ meningen in zijn geboorteland. Anders dan veel andere islamitische leiders doet hij een pleidooi voor het spreken van de landstalen, waar ook zijn volgelingen zich bevinden, voor iniversitaire studies en voor een tolerante Islam, die het gesprek met andersdenkenden aangaat en alle geweld afzweert. Het is me een raadsel waarom juist deze man in Nederland zo naar beneden wordt gehaald. Hij kan het verschil maken tussen militantisme en spiritualisme in de Islam. Maar wie zich niet gedwee onderwerpt aan het humanistische dictaat, wordt als gevaarlijk en bekrompen gebrandmerkt in dit land. Jammer...
Wel, mystieke bewegingen in de Islam (Gülen, soefisme e.a.) hebben de neiging om werkelijk vredelievend te zijn. Maar zij hebben dan ook enkele wezenlijke punten van de islamitische orthodoxie verworpen. Misschien moeten ze nog meer ervan verwerpen...?
Kortom: Islam en vrede gaan niet samen, tenzij de islamiet een deel van zijn eigen geloofsopvattingen naast zich neerlegt. Maar dan zou hij het paradijs kunnen verliezen. Kortom: de Islam is een gesel voor de hele aarde, en neigt ertoe dat te blijven.
Bram Krol
20-4-2013
(aanvulling 7-10-2014)
Lees ook eens over de ‘bonus’ voor de fysieke jihad in de Koran 4:74-76, “Doch laten dan strijden op de weg Allah’s zij, die het nabije leven verkopen voor het latere. En wie strijdt op de weg Allah’s en dan gedood wordt of overwint, die zullen Wij een ontzaglijk loon geven. Wat voor reden hebt ge dan om niet te strijden op de weg Allah’s... Zij die geloven, strijden op de weg van Allah...”
En luister eens naar een ervaringsdeskundige: http://www.youtube.com/watch?v=QxzOVSMUrGM