Is ISIS = Islam ?

                        Prik door de sprookjes heen

We zien wereldwijd een enorme toename aan religieus geweld. Vooral de tweede wereldreligie, de Islam, toont haar tanden, maar momenteel ook heel sterk de derde, het Hindoeïsme ; en ook de vierde, het Buddhisme is niet bepaald vriendelijk in Burma... Met geweld worden andersdenkenden bekeerd, bedreigd, verjaagd of gedood. Christenen hebben daar het meest van te lijden.

Nu kan extremisme en geweld zich overal voordoen, al zien we het momenteel vooral in de Islam. Velen voeren vooral sociaal-economische factoren aan om religieus geweld te verklaren. De eeuwen door hebben we hiermee te maken gehad en ook het Christendom heeft vuile handen. Maar is dat een afdoende verklaring voor het massale geweld vanuit de Islam ? Zou dat zo zijn, dan zou een verbetering van de economie het geweld grotendeels moeten uitsluiten. Bovendien zou dat dan vooral uit sociaal achtergestelde kring moeten komen. Noch het een noch het ander is waar. Religieus geweld valt niet afdoende te verklaren buiten de religies om.

Maar als er redenen voor het moslimgeweld te vinden zijn in de Islam, kun je dan ook redenen uit diezelfde religie putten voor een vreedzaam leven ? In dat geval zou je het geweldsextremisme in de Islam met de Islam kunnen bestrijden. Dan zou het geweld een toevallig, voorbijgaand of ongewenst bijverschijnsel zijn van een in wezen vreedzame religie. Zo stellen veel westerse moslims de zaak voor. Het liefst doen ze of moord, plundering en oorlogen in naam van de Islam niets met hun eigen geloof te maken hebben.

Dat brengt me tot enkele vragen :

Hoe hard of zacht is de Islam ?

Kun je vanuit de Islam zelf haar religieuze extremisme bestrijden ?

Zijn extremisten andere gelovigen dan de 'gewone' islamieten, of gaat het om hetzelfde geloof ?

Deze vragen wil ik oplossen door de wetten, leer en gewoonten van de Islam wat nader te bezien.

 

I           De islamitische wet

De islamitische wetten leggen een claim op het hele leven. Zaken die voor andere religies van geen of weinig belang zijn, worden heel nauwkeurig voorgeschreven. Nagels of haren knippen, kledij, de precieze volgorde en handelingen bij een rituele wassing, maar ook de hele burgerlijke wetgeving, het familie- en erfrecht, het staatsrecht en nog meer. Al die zaken zijn van belang en mogen niet op een andere dan de voorgeschreven wijze worden gedaan.

Je kunt je voortstellen dat oude wetten niet erg geschikt zijn voor het heden, maar men poogt naar analogie van het bekende ook het onbekende op te lossen. Kritiek op die wetten is onmogelijk en wordt in de Islam als afvalligheid en godslastering beschouwd. Dat is zelfs het geval wanneer een poging wordt ondernomen tot een alternatieve uitleg. Elke mogelijke uitleg is op zich al in beton gegoten.

Eén van de bijzonderheden van de islamitische wetten is dat ze zwart-wit geformuleerd zijn. Er is weinig grijs gebied. Ze geven weinig ruimte voor vergissingen, verzachtende omstandigheden en dergelijke. Genade kent de Islam nauwelijks. Fout gemaakt ? Kop eraf ! – zo gaat het vaak. Spijt en schulderkenning veranderen het uiteindelijke besluit niet.

Daar komt nog iets anders bij. In niet weinige gevallen is de straf niet in overeenstemming met het misdrijf. Vijf euro gestolen ? Rechterhand eraf. Die persoon vindt nooit meer werk en de mensen zullen hem levenslang mijden. Er is in dit geval – en vele andere – geen relatie tussen de zwaarte van de overtreding en die van de straf.

Gelijkheid voor de wet van individuen ? Dat is een wezenlijk kenmerk van de wet in Europa/Amerika. Dat bestaat echter in de Islam niet. Een niet-moslim heeft heel weinig rechten en zijn getuigenis geldt minder dan dat van een moslim. Tegen een moslim mag hij niet getuigen, dus waar hij ook van beschuldigd wordt, hij heeft al bij voorbaat verloren. Zo worden minderheden naar  armoede en landloosheid gedwongen en zelfs tot slavernij gedoemd. Het getuigenis van een vrouw is de helft waard van het getuigenis van een man. In verkrachtingszaken heeft ze bij voorbaat verloren en in streng islamitische landen zal ze zelfs ter dood kunnen worden veroordeeld vanwege 'overspel'. Omdat in de meeste islamitische landen de islamitische wet (sharia) voor een belangrijk deel de rechtspraak bepaalt, is de ongerechtigheid per definitie ingeslepen in elke rechtspraak waar minderheden mee te maken krijgen.

Wie zijn de rechters ? Dat zijn mannelijke theologen. Hun allereerste belang is de verdediging van hun geloof, hun eigen positie en de maatschappelijke status quo. Niemand kan hen ter verantwoording roepen, dus ook dit is een garantie voor de continuïteit van de rechtsongelijkheid, zeker voor vrouwen en minderheden, maar ook voor voorvechters van mensenrechten, journalisten, kunstenaars en nog anderen.

De sharia is niet bedoeld om gelijkheid te bewerken of om de zwakken in de maatschappij te beschermen tegen willekeur. Dat is in het Westen zo vanzelfsprekend, dat we ons nauwelijks een andere functie van de wet kunnen voorstellen. Maar de islamitische wet is er in de eerste plaats voor om de continuïteit van de traditionele islamitische maatschappij te garanderen. Wie niet in dat plaatje past (minderheden), zal dat voelen ook.

De kleine ruimte voor een persoonlijk oordeel die de sharia toestaat is bijvoorbeeld : Of een andersdenkende direkt ter dood gebracht moet worden of dat hij nog een kans krijgt als tweederangs burger in leven te blijven, maar dan wel als een ongewenste individu, waar geen moslim mee om behoort te gaan. Dat is niet zo'n hele grote vrijheid. Zo werden Christenen en Joden door de eeuwen  langzaamaan uitgeroeid. Vergeet niet dat zonder geweld het Midden-Oosten, Egypte, Lybië en Turkije Christelijke landen zouden zijn, en Marokko en Somaliland en grote delen van Ethiopië en Soedan zouden Joods zijn.

De geroemde vrijheid van Joden en Christenen onder islamitisch bewind is historisch niet juist. Dat is een fabeltje. Maar terecht kun je stellen dat de verdrukking niet altijd even zwaar was. Wanneer niet ieder gelijk is en de maatschappij wordt opgesplitst in een bevoorrechte en een gediscrimineerde groep(en), spreek je van fascisme. Voeg daarbij de bijna onaantastbare positie van de politieke annex geestelijke leider in de islam (het sterkst uitgedrukt in de khalief), dan wordt die gelijkenis nog sterker.

De Islam is een legalistische religie. Kleine overtredingen (eten tijdens de ramadan, roken, een eigen mening erop nahouden) worden ongenadig afgestraft. Wie het eeuwige heil wenst te verwerven, moet dat proberen te verkrijgen door een nauwkeurige nakoming van de wet. Wie die wet ernstig heeft overtreden, zal voor eeuwig de gevolgen daarvan moeten dragen. Die hoeft niet op vergeving te rekenen. De wet veroordeelt gemakkelijk, maar Allah spreekt niet vrij.

Kleine zaken in de ogen van buitenstaanders worden hoofdzaken in de Islam, en grote zaken tellen soms in het geheel niet mee – omdat de wet belangrijker is dan de mensen en zelfs dan de levens van velen. De mens is er om de wet te dienen, niet andersom. Heel schrijnend kwam dit bijvoorbeeld aan de orde toen er een spotprentje van Mohammed werd gemaakt in Frankrijk (en daarvoor ook al eens in Denemarken), als reactie op de moorden op tekenaars en journalisten door moslimfanatici. Het tekeningetje was nogal vriendelijk. Maar in de Islam mag Mohammed niet worden afgebeeld. In dezelfde tijd viel de massamoord door een islamitische extremistische groep in Noord-Nigeria. 2000 mensen werden in koelen bloede vermoord. In de stad Zinder in het aangrenzende Niger, niet zover van de plaats des onheils gelegen, werden gewelddadige protesten gehouden tegen het tekeningetje. Kerken en hotels en zelfs een weeshuis werden in brand gestoken, er vielen veel doden.... maar niet vanwege die 2000 doden in naam van de Islam. Dat konden de inwoners van Zinder nog wel billijken, maar een tekening in een vreemd land was pas echt een probleem. Dat zijn de onvermijdelijke uitwassen van legalisme.

Legalisme wil zeggen dat geweld tegen de individu, mits in overeenstemming met de regels van de wet, niet meetelt. Maar de minste wetsovertreding wordt als een vreselijk misdrijf gezien. De mens moet de wet beschermen en niet andersom in het geloofssysteem van de Islam.

De wet is het systeem waarmee de machthebber en de godsdienst hun onderdanen klein kunnen houden. De wet is er niet ter bescherming van de mens, maar ter bescherming van het systeem. Zo is dat ook in andere totalitaire systemen.

Rechten van de mens gelden in de Islam niet. Er is geen vrijheid van meningsuiting, studie of zelfs 'anders'-zijn. Dat is niet slechts zo geregeld door de islamitische wet, zo geldt dat in alle islamitische landen en zelfs internationaal doen deze hun best de door de V.N. geaccepteerde mensenrechten de nek om te draaien, omdat deze onverenigbaar zijn met de Islam. Gelijkheid tussen man en vrouw, moslim en Christen ? Ondenkbaar !

Zijn geloof verplicht de moslim om de islamitische wet altijd belangrijker te achten dan de wetten van het land waarin hij verblijft. Om praktische redenen kan hij de landswetten voor enige tijd aanvaarden, maar wanneer het tot een conflict met de sharia komt, zal hij zich verplicht voelen die als uiteindelijke norm te volgen. Waarden van vrijheid en democratie smelten dan opeens weg. Heel bitter komt dat sluimerende conflict tot uiting wanneer iemand vermoord wordt in naam van de Islam, een afvallige, of de schrijver van een boek dat de Islam niet bevalt. Opeens is het gedaan met de schijnbare democratische gezindheid van veel moslims, van wie velen zich scharen achter de moordenaar. Dan keren ze zich dus tegen vrijheid van meningsuiting en de democratische staat. Vrijheid zal de moslim wel voor zichzelf opeisen (hij heeft immers altijd gelijk), maar die van anderen zal hij weigeren te verdedigen als dat niet ten voordele van zijn geloof is.

Conclusie : De islamitische wet laat weinig of geen ruimte voor andersdenkenden, en de behandeling van andersdenkenden als gelijken is ondenkbaar. De islamitische wet verplicht tot geweld tegen andersdenkenden louter en alleen omdat ze geen moslim zijn.

 

II         De opvattingen en gewoonten

De geloofsleer van de Islam is rond het jaar 1000 vastgelegd. Wie die oude leer zou willen veranderen, verzachten of anders interpreteren verdient de gevangenis of de dood in vrijwel alle islamitische landen. Studie, overleg of zelfstandig nadenken zijn op dit punt uitgesloten.

Kritisch nadenken over het geloof is verboden in de Islam. Zo iemand eigent zich rechten toe die niemand in de Islam heeft. Zou ooit iemand tot de conclusie komen dat een korantekst verkeerd is verstaan, dat het dogma zich in een eenzijdige richting heeft ontwikkeld, dat wetten anders kunnen worden uitgelegd... O grote boosdoener ! In sommige landen betekent dat zijn dood. In andere gaat men misschien niet zover, maar leeft bij de gelovigen toch minstens de gedachte dat hij eigenlijk had moeten sterven. Enkele jaren gevangenisstraf is toch het minste wat hij mag verwachten. Resultaat : de moslim denkt weinig kritisch na over zijn geloof. Dat is veel te gevaarlijk.

Een Christen is eigenlijk des doods schuldig omdat hij gelooft in de godheid van Vader, Zoon en Geest. Dat is de ernstigste zonde volgens de Islam, die dat als veelgodendom typeert. Joden zijn des doods schuldig alleen al vanwege het feit dat ze Jood zijn. De Koran laat zich veelvuldig heel racistisch en onverzoenlijk uit over Joden. Een discussie op deze punten is nauwelijks mogelijk. De Islam laat immers geen nuanceringen of nieuwe inzichten toe. Zelfs verplicht de Koran haar volgelingen ertoe alle vriendschappelijke contact met andersdenkenden te vermijden. Zou er een samenspraak zijn, dan is dat met meer genuanceerd denkende moslims, die door de grote meerderheid van hun meer behoudende geloofsgenoten echter worden gemeden als de pest.

Toch zijn sommige groeperingen in de Islam per definitie niet gewelddadig, zoals de Ibadisten uit Oman, de mystieke stromingen, de Alavieten en sommige meer recente – uit de Islam ontstane – sekten, zoals de Bahaï. Is het dan niet duidelijk dat de Islam vreedzaam is, of vreedzame groepen voortbrengt ?

Dit is inderdaad zo. Maar geen van deze groepen is orthodox. Men kan zich onvoldoende op Mohammed beroepen. In de ogen van de originele islamieten zijn het grote ketters, die snel tot de waarheid gedwongen moeten worden. Geen van de vier wetsscholen in de Islam (en meer zijn er niet en kunnen er volgens de orthodoxen ook niet komen) geeft de mogelijkheid om de opdracht tot jihad (louter) geestelijk te verklaren. In sommige landen kun je in de gevangemis komen als je dat hardop zou zeggen. Dat wordt gezien als een aanval op de leer van Mohammed. Geen van de meer liberale of vriendelijkere verschijningsvormen van de Islam kan zich erop beroepen dat haar leer een goddelijke oorsprong heeft. Maar iedere moslim, inclusief deze groepen, gelooft dat Mohammed de mens was die de uiteindelijke geloofsopenbaring heeft gebracht. Dat laat de zwakte van deze groepen zien. Het zijn en blijven randverschijnselen.

Wereldwijd zien we dat de invloed van de vreedzame groepen achteruit snelt, en dat wahhabisme en salafisme (de terugkeer naar de originele leer van Mohammed) hun duizenden verslaan. West-Afrika, een bolwerk van de mystieke islam (vermengd met animisme), ziet een enorme toename aan  extremisten, mede door inmenging van meer behoudende (en rijkere) islamitische landen. De Europese Islam verliest de jongeren in de meer verlichte moskeeën bij duizenden aan het salafisme/extremisme. En Saoedie-Arabië, dat wereldwijd de bouw van moskeeën bekostigt, stelt wel de voorwaarde dat daar een orthodoxe en dus weinig vreedzame Islam wordt verkondigd. (Ook in Nederland – en Nederland zwijgt...)

De leer  van de minderwaardigheid van andersdenkenden verklaart waarom islamieten slecht integreren in de maatschappij. Alles in hun geloof is erop gericht die integratie te voorkomen. En hoewel de politiek daar niet aan wil stel ik wel een wezenlijke vraag : Bevordert deze negatieve kijk op andersdenkenden niet de misdaad en geweldpleging door islamitische jongeren ? Een mens zullen ze geen kwaad doen, maar zo'n 'hond' ?

Alles wat er van Mohammed bekend is buiten de Koran om heet : de soena (daar hebben de soenieten hun naam van). Dat is opgetekend in de enorme dikke boeken van de Hadith met vele duizenden uitspraken van Mohammed, gebruiken van hem en herinneringen van tijdgenoten aan hem. Die enorme bibliotheek - nauwelijks te behappen – wordt net als de Koran als inspiratiebron gezien van het geloof en is gezaghebbend voor leer en leven. De soena laat zien hoe gewelddadig Mohammed was en hoe genadeloos. De Islam heeft zich in het begin zeker niet verspreid door argumenten (dan had ze waarschijnlijk niet meer bestaan), maar door grof geweld. Daardoor werden de islamieten verrijkt ten koste van alle anderen. Ook nu zie je in de meer orthodoxe groepen dat ze nauwelijks in staat zijn om anderen te overtuigen door argumenten. Ze kiezen – net als Mohammed – voor geweld, en menen dat ze zo een goede daad bewijzen die door God gehonoreerd kan worden.

Geweld, in het Christendom en Jodendom als verwerpelijk gezien, wordt in de Islam juist voorgeschreven. Ik hoef maar te wijzen op de moord op afvalligen in de meeste islamitische landen (als de overheid die daad niet stelt, dan gebeurt dat wel door opgehitste 'gelovigen', tegen wie de politie gewoonlijk niets onderneemt). Verder is er het bijna continue geweld tegen minderheden. Niet altijd in de vorm van fysiek geweld, maar vaak als sociale buitensluiting, het niet toekennen van alle burgerrechten, geen toegang geven tot hogere functies en soms ook tot hoger onderwijs, het onthouden van het recht op bezit aan land en dergelijke.

Wat is de waarde van een afgedwongen geloof ? Volgens de meeste mensen en zeker volgens het Christendom is dat waardeloos. Maar in de Islam wordt dat als een goed geloof gezien. Wanneer iemand de juiste dingen doet en zegt, is hij volgens haar een gelovige. Elders wordt hij gezien als een charlatan of een soort papegaai. Wat in de Islam reeds voor geloof geldt, is in het Christendom slechts uiterlijk vertoon. Toch zal de islamiet menen dat de persoon, die de Islam opgedrongen kreeg, daar blij mee moet zijn.

Moord op vrouwen, kinderen, babies, ouderen en gehandicapten mag in de Islam (zolang ze andersdenkenden zijn), maar is verwerpelijk volgens ongeveer elk ander geloof of – isme op aarde. Dit punt begrijpen maar weinigen buiten de Islam en het ontgaat zelfs de meeste moslims. Zij denken : Zulk kwaad doen wij niet. Onze religie is vreedzaam. Maar de realiteit is anders. Het feit dat ze hun eigen religie niet kennen, betekent nog niet dat deze vreedzaam is.

Moordpartijen op vreedzame en onschuldige mensen, massamoorden, massale verkrachtingen en berovingen zijn vanaf het allereerste begin een plicht geweest in de Islam. Er staan in de Koran en nog meer in de Hadith duidelijke, niet voor tweeërlei uitleg vatbare opdrachten van Mohammed daartoe. Daarom wordt de moordenaar van zelfs babies in de Palestijnse gebieden als een geloofsheld gezien, waar dezelfde persoon overal elders op aarde als een verwerpelijke misdadiger wordt beschouwd. Op dit punt is de Islam alle redelijkheid kwijt. Door haar geloof.

Het is zelfs zo, dat degene die anderen om hun geloof vermoordt een held is. Komt hij bij die actie om, dan wordt hij als een martelaaar voor het geloof vereerd. De Koran en Hadith kent aan hem/haar het eeuwige paradijselijke geluk toe. Dat is bijzonder, want een moslim kan nooit zeker weten of hij in het paradijs zal komen, zelfs de grootste weldoener of de befaamste gelovige niet. Maar een jihadstrijder – die misschien niet anders heeft gedaan dan onschuldigen vermoorden, komt met vlag een wimpel het paradijs binnen (in de Koran afgeschilderd als een massaal bordeel). Opeens geldt de regel van nauwkeurige wetsbetrachting niet meer... Is dit niet een mooie premie op misdadig gedrag ?

Dat is meteen een reden waarom het islamitische recht zo krom is. Misdaad dienst bestraft te worden. Maar als iemand nu eens beweert dat jet het als jihad moet zien ? Dan is diezelfde misdaad opeens prijzenswaard geworden.

Conclusie : leer, leven en geschiedenis van de Islam forceren haar volgelingen tot gewelddadigheid en tomen deze niet in.

 

III        De grote vragen en een antwoord daarop

1. 1.  Hoe hard of zacht is de Islam ?

De Islam heeft een ingebouwde hardheid tegen mensen in het algemeen, vrouwen en minderheden nog meer en zeker tegen andersdenkenden. Slechts minderheden in de Islam verzetten zich hiertegen, maar die hebben naar de islamitische geloofsleer geen poot om op te staan. Er is geen grote beweging waarneembaar om hier iets aan te veranderen. Het is zelfs zo dat momenteel de meer liberale islamieten veel terrein verliezen aan de islamitische orthodoxie. Je kunt zeggen dat de Islam hard is en werelwijd nog verder verhardt.

1. 2.  Kun je vanuit de Islam het extremisme bestrijden ?

Natuurlijk kunnen sommige islamitische landen zich verzetten tegen extremistische moslims, omdat ze zelf door hen bedreigd worden. Maar intussen worden tal van hun eigen jongeren aangetrokken door het extremisme. Want zodra iemand de vraag stelt naar de originele Islam, zal hij open komen te staan voor een agressieve Islam – die echter niet anders is dan de toepassing van de originele geloofsregels. Het is een terugkeer naar de geïdealiseerde beginperiode van deze religie, dat is de tijd van het kalifaat. (De gedachte is dat dit een zeer gelukkige periode was. Maar die conclusie is op lucht gebouwd.) Het was toen niet beter, maar het toch klinkt alom dit prookje. Daarom zal een serieuze moslim de westerse democratie slechts als een vorm van geestelijke verleiding zien. Uiteindelijk wordt hen daardoor het ware geluk onthouden. Met een onveranderde islamitische geloofsleer blijft de Islam onvermijdelijk extremismisten produceren.  

 

1. 3.  Zijn extremisten andere gelovigen dan de 'gewone' islamieten, of gaat het om hetzelfde geloof ?

De extremist en de gematigde moslim delen hetzelfde geloof. Het zijn geen andere soorten geloof. Ze hebben dezelfde leer en dezelfde heilige boeken en ze gaan naar dezelfde moskee. De extremist beroept zich op een grotere mate van trouw aan zijn geloof, en in niet weinige gevallen zullen grote groepen gematigde islamieten de extremist prijzen om zijn principes. Bij de islamiet leeft toch altijd de gedachte dat de omstandigheden waarin hij leeft de kwaliteit van zijn geloof naar beneden haalt. Maar hoe moet hij zich ontdoen van al die ongelovigen en van wetten die niet in overeenstemming zijn met zijn geloof ? Vandaar de bewondering van veel moslims voor de door de westerse maatschappij vermaledijde extremisten. Zij doen tenminste wat de anderen nog niet durven... De Islam roept al haar volgelingen op tot extremisme. Ze matigt de moordlust niet, maar wekt die juist op. De Islam is in wezen een uitermate gevaarlijke en anti-humane religie.

Olala... We komen op een belangrijk punt. Even dachten we dat de boodschap van onze moslimvrienden in Nederland wel duidelijk was. “Niet mijn Islam”. Even haalden we opgelucht adem.  Ook al dragen duizenden moslims in ons land ISIS en dergelijke een warm hart toe, het heeft niets met de Islam te maken, hoopten velen. Maar ik heb je iets laten  zien. Het spijt me de spelbreker te moeten zijn. Maar Al Aqaida=Boko Haram=Hezbollah=Hamas= Al Shabab=Taliban=salafisme=Islam. De verschillen zijn minder dan sommigen beweren, de overeenkomsten zijn overweldigend.

Wat we moeten hopen is dat veel moslims het agressieve en inconsequente van hun eigen religie inzien. Als God onveranderlijk is en goed, maar de Islam gewelddadig en inconsequent, dan moet je God niet in de Islam zoeken. Dat is een doodlopende weg. De waarheid ligt elders. Mogen velen deze religie de rug toekeren en de oneerlijke, laaghartige pressie van 'dood aan de afvalligen' trotseren, die onvermijdelijk over hen wordt uitgestort. Zulke dwangmaatregelen komen eerder van de duivel dan van God.

De westerse democraten moeten eindelijk eens ophouden te doen alsof de Islam een wereldreligie is zoals de andere. Het is de enige religie die te pas en te onpas met de dood dreigt, de menselijke vrijheden te grabbel gooit en andersdenkenden de dood injaagt. De Islam is een levensgevaarlijke organisatie, die echt niet verandert omdat sommigen menen dat het wel meevalt. Ze verandert ook niet door de hielenlikkerij van onze politici. Het is tijd de Islam als een potentiële tijdbom te beschouwen en te behandelen. We hebben Russische roulette gespeeld met de complete vrijheid van de Islam in het Westen (een recht dat in moslimlanden niet bestaat. Ziedaar het resultaat.

 

Bram Krol

P.S. Ik besef dat degenen die dieper op de materie in willen gaan meer informatie nodig hebben en vooral bronvermeldingen. Dat vereist een wetenschappelijk artikel. Dat zou een populair artikel als dit onleesbaar maken. Misschien voor later ?