Vervolging van Christenen in Nepal
In NEPAL gaat het helemaal mis. Een tot vorig jaar vriendelijk toeristenland is bezig te veranderen in een intolerante politiestaat. Ik geef je een paar feiten.
Iedereen mag vrijelijk geld verzenden en rekeningen openen. Behalve Christenen...
Iedereen mag zijn mening uiten, behalve Christenen.
Iedereen mag vrij bijeen komen, behalve Christenen.
Iedereen mag vrij het internet gebruiken, behalve Christenen.
Iedereen mag jongeren- of trainingsbijeenkomsten beleggen, behalve Christenen.
Iedereen mag met anderen praten, behalve Christenen.
Hoe dit in Nepal heet? Dat noemt men desondanks ‘godsdienstvrijheid’. (Hoe ziek of dom kan een mens zijn…?)
Er zijn op dit moment van overheidswege pogingen gaande om de duimschroeven nog wat verder aan te draaien. Uit een artikel in de Kathmandu Post van 13 april 2024: “Home Ministry instructs authorities to closely monitor Religious Conversions,” haal ik het volgende:
Toeristen zijn verdacht, vooral zij die alleen reizen of in kleine groepen. Ze zullen door de politie gecontroleerd worden. Mochten ze in een kerkdienst het woord voeren, of in een studiebijeenkomst, dan riskeren ze uitzetting of gevangenzetting.
Het oproepen tot bijwonen van bijeenkomsten van Christenen dreigt verboden te worden en ze mogen niet (ook niet voor eigen gebruik) in de sociale media vermeld worden. Er zal een toenemende controle komen op de gedragingen van toeristen en kerken.
Zelfs een open gesprek over geloofszaken is al verdacht en wordt verboden, althans voor Christenen.
Op deze manier jaagt men de toeristen het land uit… Wie wil beoordeeld en bespioneerd worden als mogelijk misdadiger? En als er iemand een vriendelijk woordje zou durven spreken voor medegelovigen… Die is een misdadiger.
Er is een partij, nu nog de vijfde in grootte, de zogeheten koningspartij, die de oude koning in zijn functie wil herstellen. Dat zou de talloze problemen van het land zo maar oplossen. Maar volgens elke waarnemer die ik ken is dit de persoon die zijn voorganger - samen met vrijwel de hele koninklijke familie en honderden anderen - heeft uitgemoord. Hij wordt gezien als een vreselijke massamoordenaar, De koning is volgens de Nepalees een godheid. Mooie god… En zulke propaganda mag wel in Nepal. Tot schrik van velen groeit de invloed van deze antidemocratische partij met de dag.
Welke maatregelen worden tegen Nepalese of Indische goeroes genomen in het Westen, ook al zijn er onder hen heel wat geldwolven en charlatans? Niets. Helemaal niets. Ieder mag zijn mening verkondigen. Ieder mag een andere religie aanhangen. Dat is overigens wat ook Nepal met de mond belijdt, want ze heeft de Verklaring van de Rechten van de Mens ondertekend, ook al tre3edt ze die met de voeten. Ik, een vriend van Nepal en een christelijke goeroe, word daar met de dood bedreigd. Toch weet ik meer van het Hindoeïsme en het Boeddhisme dan de fanatici die me bedreigen. Ik haal er veel mooie gedachten uit. Maar die schreeuwers? Zijn dat Hindoes of politici? Ik noem ze bij voorkeur Hindoe-jihadisten.
Nepal en India zijn mijlenver afgedwaald van de tolerantie die swami Vivekananda op indrukwekkende wijze verkondigde op de wereldtentoonstelling van 1893 in Chicago. Waar is het gedachtengoed van Gandhi gebleven? Die was tolerant en ruimdenkend, en daarmee een voorbeeld voor ons allen. Dat alles lijkt verdampt.
Per definitie is elke bekering in Nepal afgedwongen, volgens de critici. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zich gedwongen voelde om Christen te worden. Wel heb ik veel mensen ontmoet die me vertelden dat ze zich gedwongen voelden door familie en dorp om tegen hun wil moslim of Hindoe te blijven. Wat is er feitelijk aan de hand? Schrik niet, ik geef je enkele feiten.
Hindoes vormen ongeveer 35% van de Nepalese maatschappij, terwijl je meer dan 40% van de bevolking het beste als animisten kunt omschrijven. Deze verschillende groepen worden in de overheidsstatistieken ten onrechte samen onder het kopje ‘Hindoeisme’ samengevat. Veel van deze animisten zijn laagopgeleide leden van de lage kasten en zogenaamde outcasts. Dat zijn de goedkope arbeidskrachten waar de hoge kasten van profiteren en die vaak een leven leiden als een soort lijfeigenen. Die mensen hebben nu in de gaten dat het Hindoeïsme hen eeuwenlang onderdrukt heeft en hebben daar genoeg van.
De hogere kasten zien hun machtspositie bedreigd en keren zich daar nu fanatiek tegen het Christelijke geloof, dat apert het kastensysteem onderuit haalt. Die maatschappelijk waardevolle trek van het Christelijke geloof is velen van de hogere kasten een doorn in het oog. Ze willen de massale tegenreactie van de armen stuk maken door desnoods de kerk en het Christelijke geloof te verbieden, maar (lach niet!) onder het mom van ‘godsdienstvrijheid’.
Democratie is gebouwd op de rechten van de mens. Het is meer dan de vrijheid om een partij te kiezen. Democratie verdedigt de rechten van minderheden en beschermt hen, evenals hun recht van samenkomen en het propageren van hun opinie. Als dat ontbreekt, is er geen democratie. Je kunt niet een antibekeringswet hebben en tegelijk een democratie zijn.
In de naam van welke religie werden de Kirati vervolgd en van veel vruchtbare grond verjaagd? In de naam van welke religie werden de Santal tot outcasts verklaard? Op grond van welke religie werden vakmensen tot minderwaardige wezens verklaard? Er is alle reden voor Hindoes zich kapot te schamen en deze verwerpelijke trek in hun religie grondig aan te pakken.
Het is gedaan met het sprookje van de aardige, tolerante Hindoe. In Nepal overheersen onaardige, intolerante Hindoes, die ondanks het feit dat ze een minderheid in hun land vormen, iedereen naar hun pijpen willen laten dansen.
Tot hiertoe heb ik (sinds 1991) gezocht naar een vriendschappelijke dialoog. Nu neem ik geen restricties meer in acht. Mijn leven werd bedreigd. Geen enkele Hindoe heeft het zelfs aangedurfd om ‘sorry’ te zeggen. Schandalig. Is dit de weg die Nepal wil? Ze tolereert geen Christenen, maar wel haatzaaiers… Zijn het niet de Christenen die medische zorg, onderwijs en sociale dienstverlening breed ingang hebben doen vinden in Nepal?
“Wij willen alleen geen buitenlandse invloeden…” zeggen veel Nepalezen. Is dat zo? Dan moet je alle politieke partijen in het land opheffen. Er is geen enkele partij zonder buitenlandse origine of invloed. Geldt dat ook voor het Christelijke geloof in Nepal? Welnee. Dat is altijd onafhankelijk geweest. Al heel lang. Van ver voor het jaar 100 zijn er kerken geweest in Noord-India (en Kerala) en waarschijnlijk ook in Nepal. Het Kirati-geloof put uit een eeuwenoude stroom van monotheïsme, zeker terug te voeren tot het jaar 800 van onze jaartelling en waarschijnlijk van ver daarvoor. Het Tibetaanse Boeddhisme, aangehangen door veel bergstammen, kent veel eeuwenoude Christelijke invloeden.
Wat willen de radicalen precies? Slechts één ding: de machtspositie van de hoge kasten behouden ten koste van alles. In alle partijen zijn zij de leiders en ze hebben er de beste baantjes, evenals in de meeste overheidsorganen. Door zo fanatiek te handelen, lijkt het me dat ze bezig zijn met een soort zelfmoordmissie. Het eerste slachtoffer dat zal vallen is het land Nepal.
Inmiddels verslechtert de situatie voor Christenen in Nepal aanzienlijk. De 2 à 3 miljoen Christenen (6 à 7 procent van alle inwoners) staan bloot aan “widespread social exclusivism” volgens Wikipedia (‘Christianilty in Nepal’). Uit het tijdschrift ‘Bitter Winter’ citeer ik: “The religious liberty situation suddenly deteriorated in 2023”, met veel fysieke aanvallen, vernielingen en brandstichting. (Uit een artikel van de Italiaanse socioloog Massimo Introvigne; Bitter Winter is een magazine on religious liberty and human rights). En de Religious Freedom Institute, samengesteld uit parlementariërs uit diverse landen, constateert in haar laatste Mapping Report: “anti-conversion laws are perceived to be aimed specifically at Christian communities, the members of which are increasingly harassed and arrested…”
Of ik bereid ben deze mening te verdedigen? Allicht. Maar niet voor een enkele individu en zeker niet voor scheldende en dreigende fanatici. Wel voor grote instituties en de Nepalese overheid, die ik van een verkeerd beleid en een oneerlijk handelen beschuldig.
Is verschil van inzicht een gevaar voor een land? Integendeel. Het zet mensen aan tot nadenken, creativiteit en zelfkritiek, waar een land enorm van kan profiteren. Op dat punt geef ik minister Mohan Bahadur Basnet (dep. Health and Population) gelijk, die op 24 februari 2024 stelde: “Religious and cultural diversities are necessary for national feeling” (aangehaald in de Himalayan Times van 25/02/’24). Verscheidenheid met onderling respect is een weldaad voor een land.
Nepal, let op uw zaak!
Abram Krol
20/04/2024