Geparlekwebbel

Veel zaken die in de Tweede Kamer aan bod komen, zijn bijzaken, waar een parlement zich zelfs niet mee zou moeten bemoeien. Recentelijk hadden we de kwesties van ritueel slachten, de weigerambtenaar en Mauro. Het eerste is slechts een echt item voor de Partij voor de Dieren; geen enkele Partij voor de Mensen heeft daar enige boodschap aan. Het tweede en derde zijn slechts incidenten, die de koers van het land op geen enkele wijze veranderen. Parlementsleden konden zich maar beter bezig houden met beleid, niet met uitzonderingen en applaustrekkertjes.

Het moge duidelijk zijn, dat het in het eerste geval slechts ging om een poging om bij de kiezers in het gevlij te komen. Het ging zelfs niet over het dierenwelzijn. Als het daarom ging, waren er wel belangrijkere zaken te noemen: paardenrennen en de hengelsport bijvoorbeeld, of zelfs het houden van katten (soms), schildpadden of goudvissen. Op die punten kun je het lijden van dieren zonder veel moeite aantonen, maar dat durft geen enkele partij aan te pakken. Wat interesseren die beesten hen, uiteindelijk? Dat kost stemmen. Maar vanuit pure religiehaat (en niet gebaseerd op feiten) mag er niet meer ritueel worden geslacht, en heeft ook de weigerambtenaar zijn bestaansrecht verspeeld. Niet dat het enig verschil zou uitmaken dat deze laatste gewoon zijn werk zou blijven doen. Maar haat en kortzichtigheid torenen voor vele partijen in waarde ver boven tolerantie en democratie uit.

Intussen dendert Europa naar de afgrond en de euro naar de recessie. Ruzieënde partijen in vele landen maken beleid onmogelijk, maar komen niet tot daden. Wat dat betreft passen we goed in de Europese familie, wij Nederlanders. Niemand lijkt tot een stevig besluit te kunnen komen. Want veel parlementsleden babbelen goed, maar zonder weldoordachte politieke basis. Ze dwingen zichzelf in de rol van brandjesblusser, en zijn blij met elk nieuw, onbeduidend incident, om hun onvermogen te camoufleren. Misschien kunnen ze het ook eens hebben over de bestuurssamenstelling van Ajax? Dat is ook al een dankbaar onderwerp, en verder zonder waarde voor volk en vaderland.

Er is een nieuwe ronde van bezuinigingen nodig, om ons land staande te houden in de kredietcrisis. Misschien kunnen we meteen bezuinigen op de spreektijd in de Kamer? Er is toch teveel gekwebbel, maar te weinig beleid. We hebben behoefte aan een nieuw, gedegen christelijk-historisch-antirevolutionair geluid.

Bram Krol
Bron: Gezamelijk Kerkblad dec 2011